آویشن مظلومی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و حفاظت تنوع زیستی، گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان
رحمت زرکامی - دانشیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی صومعه سرا، دانشگاه گیلان
علی فضل الهی - استادیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی صومعه سرا، دانشگاه گیلان
مرتضی سحرخیز - کارشناس ارشد مهندسی محیط زیست، اداره محیط زیست چالوس، استان مازندران

افزایش ورود غلظت مواد مغذی ناشی از افزایش فعالیت های مخرب انسان ها به اکوسیستم های آبی ، مشکلات زیست محیطی فراوانی را به دنبال دارد. افزایش غلظت مواد مغذی در یک محیط آبی باعث افزایش شکوفه های جلبکی و وقوع پدیده یوتریفیکاسیون می شود. رشد بی رویه جلبک ها نیز به نوبه ی خود موجب ایجاد مشکلاتی در طعم و بو آب شده، کیفیت و شفافیت آب را کاهش داده و هزینه ی تصفیه آن را جهت مصارف آشامیدنی افزایش می دهد. به طورکلی یوتریفیکاسیون با افزایش غلظت کلروفیل آ و افزایش فعالیت فیتوپلانکتون ها می تواند موجب افزایش کدورت، کاهش اکسیژن و مرگ موجودات آبزی شود. همچنین افزایش غلظت مواد مغذی موجب افزایش سرعت رشد ویروس های موجود در آب شده و به موجودات آبزی آسیب میزند. تمامی این عوامل یوتریفیکاسیون را به یک مشکل جهانی آلودگی آب تبدیل کرده است . به همین جهت به منظور ارزیابی وضعیت تغذیه ای محیط های آبی از یک شاخصی به نام شخص کارلسون (TSI)استفاده می شود. در این شاخص از سه پارامتر اصلی فسفر کل ، کلروفیل آ و عمق سشی دیسک جهت تعیین وضعیت تروفی اکوسیستم های آبی استفاده می شود. زیرا غلظت بالای کلروفیل آ با مقادیر بالای شکوفه های جلبکی در یک محیط آبی مطابقت دارد. اکوسیستم های آبی براساس این شاخص به چند دسته تقسیم می شوند. این تقسیم بندی براساس وضعیت اکوسیستم های آبی از نظر میزان غلظت مواد مغذی ، غلظت اکسیژن محلول و کیفیت آب می باشد. به طوریکه همراه با این تغییرات یک محیط آبی در دسته ای متفاوت قرار می گیرد.

یوتریفیکاسیون، شکوفه های جلبکی ، شاخص وضعیت تغذیه ای ، کیفیت آب