مسیب زارع مهرآبادی - کارشناس ارشد مهندسی شیمی (بهداشت ؛ایمنی ؛ محیط زیست ( HSE مدرس دانشگاه انرژی ساوه
محمدرضا بهرامی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی ، مدرس دانشگاه انرژی ساوه
مصطفی عادلی زاده - استاد یار گروه HSE موسسه آموزش عالی انرژی ؛ ساوه ؛ ایران

اگر به اطراف خود نگاه کنیم بیشترین موادی که می بینیم جامدات قابل اشتعال هستند که هر روزه مقدار زیادی از این جامدات در حجم های کم و زیاد جابجا و حمل و نقل می شوند بعضی از جامدات خطر خاصی در حمل و نقل جاده ای ندارند و نحوی اطفای آنها با آب فراوان می باشد که در بیشتر نقاط کشور با توجه به کمبود ایستگاه های آتش نشانی در بین مسیر ها در زمان حریق خودروی حامل جامدات قابل اشتعال بیشتر این خودروها کاملا در آتش شعله ور می گردند .در مورد این گونه جامدات فقط باید در نظر داشت که موادی که خود بخود سوزی دارند را با احتیاط بیشتری حمل کنیم . ولی برخی از جامدات قابل اشتعال در زمان حمل و نقل باید با دقت فراوانی حمل شوند اگر این مواد فلزات قابل اشتعال باشند خطر آن ها چند برابر می شود خصوصا زمانی که دچار حریق گردند .ما در این مقاله سعی بر آن داریم که ابتدا توضیحاتی در مورد جامدات قابل اشتعال بدهیم بعد از آن چگونگی شناخت فلزات قابل اشتعال را مشخص می کنیم .سپس در مورد مواد قابل اشتعال و گروه بندی آتش و نحوء اطفاءهر یک از گروه های بحث می شود و در نهایت مطالعه برگه های MSDS۱و آموزش های لازم به کارفرمایان و رانندگان محترم حمل و نقل در خصوص شناخت کامل مواد خطرناک ،تئوری حریق ، شناخت خاموش کننده های دستی می توان تا حد زیادی ریسک های خطرناک این مواد را پایین آورد وتحت کنترل قرار داد .

ایمنی در حمل و نقل ،جامدات قابل اشتعال ، راهکارهای مدیریتی ، کنترل حوادث