اعظم کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد،تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،دانشگاه پیام نور اراک
لیلا کرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد،تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،دانشگاه پیام نور اراک

یکی از جنبه های مهم تربیت که در نظام آموزش و پرورش کشور دارای اهمیت است، تربیت دینی است. تربیت دینی ناظر به تمامی جوانب زندگی دنیوی و اخروی ان سان ا ست. ر سالت نظام آموز شی در هر جامعه، ایجاد تغییرات گوناگون در افراد به منظور توسعه انسانی و در نهایت توسعه اجتماعی است. این تغییرات در سه زمینه مورد توجه صاحب نظران تعلیم و تربیت بوده است: تغییر در دانش، تغییر در نگرش و تغییر در توانش. در آموزش و پرورش اسلامی تاکید بر تغییر نگرش، بر دیگر تغییرات اولویت دارد و علت اینکه در آیات و احادیث همه جا تزکیه و تربیت بر تعلیم مقدم دانسته شده، از همین رو ست؛ زیرا تغییر در نگرش با جهان بینی و شخ صیت ان سان سروکار دارد. گویا پس از انقلاب ا سلامی، باهمه تلاش هایی که شده، در تربیت دینی نوجوانان و جوانان به دلائل گوناگون توفیق کاملی ندا شته ایم. م سئله تربیت، مهم ترین و د شوارترین م سئله مبتلابه ان سان ا ست؛ اما با همه این م شکلات، علت این عدم موفقیت را می توان از دو دیدگاه درون سیستمی و برون سیستمی در نظام آموزشی بررسی کرد. عوامل برون سیستمی از قبیل خانواده، جامعه، تهاجم فرهنگی بیگانگان و ...که در جای خود اهمیت خاصی دارد، مورد بحث این مقاله نیست. در این مقاله عوامل درون سی ستمی که به نظام آموز شی و سازوکارهای آن مربوط می شود، با عنوان آ سیب های تربیت دینی در نظام آموز شی مورد بحث و بررسی واقع و در پایان راهکارها و پیشنهادات لازم ارائه شده است. به امید روزی که در اثر توجه به راهکارهای رفع موانع تربیت دینی در نظام آموزشی، شاهد تحول چشمگیری در تعمیق تربیت دینی و ارزش های اسلامی در جامعه باشیم.

آسیب شناسی، تربیت دینی، نظام آموزشی، حیطه عاطفی، روش های فعال تدریس