ابوالفضل کشاورز
فروزان قاسمیان - استادیار و عضو هیات علمی دانشکده علوم، دانشگاه زنجان
منصوره شایقی - دانشیار گروه حشره شناسی و مبارزه با ناقلین دانشکده بهداشت، دانشگاه ع
سیامک حمیدی - دانشجوی کارشناسی ارشد

استفاده از آفت‌کش‌های شیمیایی سبب خطرات جدی زیست محیطی و به خصوص منابع آبی می‌شود. با توجه به اهمیت کیفی و کمی منابع آبی و لزوم حفظ و نگهداری آن‌ها، پیوسته روش‌های نگهداری از این منابع ارزشمند در حال پیشرفت است. با این حال در اثر کاربرد آفت‌کش‌ها متاسفانه به صورت مستقیم و غیر مستقیم این منابع آلوده می‌شوند. هدف از این تحقیق مطالعه تعیین میزان باقی مانده آفت کش‌های دیازینون و کلرپایریفوس در آب‌های سطحی رودخانه قزل اوزن با استفاده از روش کروماتوگرافی لایه نازک در دوره‌های زمانی مختلف است. نتایج نشان داد که در تمامی ایستگاه‌های نمونه‌برداری در روز نخست میزان آفت‌کش باقی مانده دیازینون و کلرپایریفوس بیشتر از حد استاندارد آب آشامیدنی است. مقدار باقی مانده آفت‌کش‌های آلی فسفره در برخی ایستگاه‌ها تا 45 روز پس از سمپاشی قابل شناسایی بود. ایستگاه چورزق بیشترین میزان باقی‌مانده آفت کش‌ها را در بین ایستگاه‌های نمونه‌برداری نشان داد. پس از دو ماه در هیچکدام از ایستگاه‌ها غلظت قابل تشخیصی از آفت‌کش مشاهده نشد.

باقی مانده آفت کش،دیازینون،کلرپایریفوس،کروماتوگرافی لایه نازک