زینب شهبازی - کارشناس ارشد روانشناسی واحدملارد، دانشگاه آزاد اسلامی، ملارد ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی هیجانمدار (EFT) بر بهبود کیفیت تعاملات بین فردی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زوجین انجام شد . روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه ی مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود که به روش نمونه گیری در دسترس۳۰ زوج از آنها، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل به نسبت یکسان گمارده شدند. گروه آزمایش به مدت یک ماه، برنامه زوج درمانی هیجانمدار را در ۸ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت گروهی دریافت کردند؛ گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت . جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه کیفیت روابط پیرس و همکاران (۱۹۹۱) و پرسشنامه گرایش به روابط خارج از ازدواج (شیردل، ۱۳۸۵) در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد که پس از تعدیل نمرات پیش آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل در متغیرهای کیفیت تعاملات بین فردی و گرایش به روابط فرازناشویی ، تفاوت معناداری وجود دارد. با توجه به یافته های حاص از پژوهش می توان اظهار کرد که زوج درمانی هیجان مدار باعث افزایش و بهبود کیفیت تعاملات بین فردی و کاهش گرایش به روابط فرازناشویی زوجین متقاضی طلاق شده است . بنابراین ، زوج درمانی هیجانمدار می تواند به عنوان شیوه مناسبی در جهت بهبود تعاملات و تعارضات در نظر گرفته شود.

زوج درمانی هیجانمدار، تعاملات بین فردی ، روابط فرازناشویی ، طلاق