فاطمه جعفری - کارشناسی مشاوره، آموزش و پرورش، بوکان، آذربایجان غربی، ایران
مژگان آهنگری - کارشناسی آموزش ابتدایی، آموزش و پرورش، بوکان، آذربایجان غربی، ایران
هوشیار خضرنژاد - کارشناسی فقه و حقوق شافعی، آموزش و پرورش، بوکان، آذربایجان غربی، ایران
امیر اسماعیلی - کارشناسی روانشناسی، آموزش و پرورش، بوکان، آذربایجان غربی، ایران
مسعود نجاری - دکتری روانشناسی تربیتی، گروه روان شناسی، واحد مهاباد، دانشگاه آزاد اسلامی، مهاباد، ایران

هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان در سال ۱۴۰۱ بودند که از بین افراد داوطلب واجد شرایط با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۴۵ نفر از افراد واجد شرایط وارد مطالعه شده و به صورت گمارش تصادفی در ۳ گروه ۱۵ نفره (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) درمان مبتنی بر ذهن آگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و گروه گواه جایگزین شدند. گروه های آزمایش آموزش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی (مدت ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای) و پذیرش و تعهد ۱۰) جلسه ۹۰ دقیقه ای) را به دریافت کردند؛ اما برای گروه گواه آموزشی ارئه نشد. ابزار اندازه گیری در این پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (۱۹۹۸) بود. تجزیه و تحلیل داده های آماری با استفاده از روش تحلیل کواریانس و با نرم افزار SPSS نسخه ۲۳ صورت گرفت و سطح معناداری آزمونها ۰/۰۵ در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که بعد از مداخله، هر دو روش آموزش درمان مبتنی بر ذهن آگاهی و پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان موثر بودند (p<۰/۰۰۱)؛ همچنین آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی در مقایسه با آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود کیفیت زندگی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان تاثیر بیشتری داشت .(p<۰/۰۰۱) بر اساس یافته های پژوهش نتیجه گرفته می شود که آموزش مبتنی بر ذهن آگاهی در مقایسه با آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ارتقای کیفیت زندگی دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی شهر بوکان اثربخش تر است.

درمان مبتنی بر ذهن آگاهی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، کیفیت زندگی