رضا ایل بیگی - دکتری روانشناسی بالینی
خدیجه سادات میررسولی - کارشناس ارشد روانشاسی عمومی

از آنجایی که دانش آموزان یکی از ارکان اساسی نظام آموزشی کشور هستند، توجه به این قشر، از لحاظ آموزشی و تربیتی، باروری و شکوفایی هر چه بیشتر نظام آموزشی و تربیتی جامعه را در پی دارد. از اینرو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبکهای یادگیری و جهتگیری هدف با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی منبع کنترل بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی و بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر مشهد در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰-۰۱ تشکیل داد. نمونهی آماری پژوهش شامل ۳۸۴ نفر بوده که به روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های اهمالکاری تحصیلی سولومون و راتبلوم (۱۹۸۴)، سبکهای یادگیری کلب (۲۰۰۵)، جهتگیری هدف الیوت و چرچ (۱۹۹۷) و منبع کنترل راتر (۱۹۶۶) جمعآوری؛ و توسط نرم افزارهای SPSS-۲۲ و Smart PLS-۴ تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد سبکهای یادگیری همگرا و انطباقی؛ جهتگیری هدف مهارتی- گرایشی و جهتگیری هدف مهارتی-اجتنابی؛ و منبع کنترل درونی به صورت مستقیم با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان در ارتباط بودند؛ همچنین سبکهای یادگیری همگرا و انطباقی؛ جهتگیری هدف مهارتی- گرایشی و جهتگیری هدف مهارتی-اجتنابی از طریق نقش میانجی منبع کنترل درونی با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان در ارتباط بودند. یافته های پژوهش حاضر بیانگر تاثیرپذیری پیچیده اهمالکاری تحصیلی از تاثیر سازه های شناختی/ هیجانی - رفتاری/ ارتباطی میباشد.

اهمالکاری تحصیلی؛ سبکهای یادگیری؛ جهتگیری هدف؛ منبع کنترل؛ دانش آموزان