زهره کوچکی نیت - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه شاهد

امید،عامل ذاتی و باطنی شالوده زندگی و عامل پویایی و دینامیک روان دانش آموزان است ،بنابراین نقش امید در سلامت روانی دانش آموزان بسیار مهم است .رشد امید و ناامیدی در انسان به میزان زیادی وابسته به فرهنگ و ارزش های جامعه وابستگی دارد.در جامعه ما اعتقاد به مهدویت مستلزم فرهنگ انتظار است .هدف از این پژوهش بررسی جایگاه مهدویت در بالندگی امیدواری دانش آموزان و چشم انداز هایی که امیدواری در پرتو مهدویت در جامعه پذیری ،رشد وترقی و بالندگی آنان ایجاد می کند ،می پردازد.یافته ها در این مورد نشان می دهد اعتقاد به مهدویت روحیه ی امیدواری حقیقی اندیشه ساز، جدیت بخشی و تکاپو آفرینی در دانش آموزان ایجاد می کند. انتظار اخلاق و کردار نیک را پیشه ی راه زندگی آنان می کند و قدرت و سعادت به ارمغان می آورد و از انحرافات دور و منعشان می کند.

امیدواری ؛مهدویت ؛ انتظار؛دانش آموزان.