مرضیه کارشناس - کارشناسی ارشد ، تربیت بدنی ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان ، اصفهان.

بازی ها بویژه بازی های فکری ، خلاقیت کودک را افزایش می دهد و ،یعنی بهره گیری غیر معمول از وسایل اطراف بدون تاثیرگیری از عقاید دیگران. والدین نباید تعیین کننده ی نوع و شیوه ی بازی باشند. بلکه بهتر است شرایط سالم بازی را فراهم و خود به عنوان همبازی شرکت کنند و اجازه دهند تا با قدرت خود بازی را اداره کند. در واقع والدین از طریق درگیر شدن در فعالیت های خلاق کودک در رشد او سهیم هستند. خانواده ها باید فرصت های لازم را برای سوال کردن، کنجکاوی و کشف محیط به کودکان بدهند و هرگز آنان را تنبیه و تهدید نکنند. جذابیت بازی ها، نظارت نداشتن والدین ، تجربه لحظات هیجان انگیز، تنهایی و عدم خودنظارتی از جمله افراط گری در انجام بازی های هستند. گرچه بعضی از کودکان در مراحل اولیه بازی ها، به ویژه در سبک های خشونت آمیز، شاید به دلیل ترس و استرس از بازی روی گردان شوند، ولی به مروز زمان نسبت به آن عادت و وابستگی پیدا می کنند. از آنجا که کودک حساسترین مراحل رشد را در محیط خانه سپری می کند، محیط مناسب خانوادگی ، شیوه و نگرشهای صحیح فرزندپروری در رشد و شکوفایی سهم مهمی ایفا می کند.اساسا پرورش عنصر انگیزشی باید در بستر خانواده صورت گیرد. زیرا مستعدترین محیط برای شکل دهی آن محیط کلامی و نظام تربیتی و رفتاری خانواده است . خانواده باید به موضوع کلیدی نقش بازی در رشد کودکان بسیار توجه داشته باشند. بازی بهترین شکل فعالیت طبیعی هر کودک محسوب می گردد . بازی مناسب ترین راه برای بروز و رشد استعداد او به شمار می رود و نقش بازی در رشد کودکان را نمی شود انکار کرد .

بازی ، دانش آموزان ، خلاقیت ، دانش آموزان .