جلیل کاکه - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه علوم خاک- پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگ
منوچهر گرجی - دانشیارگروه علوم خاک- پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
احمدعلی پوربابایی - استادیارگروه علوم خاک- پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی طویلی - دانشیار دانشگاه تهران

پوسته های زیستی خاک که متشکل از خزه، گلسنگ، قارچ و سیانوباکتری است به طور موثری بسیاری از خصوصیات سطحی خاک موثر بر الگوهای هیدرولوژی از جمله قابلیت جذب آب، پایداری خاکدانه، شکل گیری منافذ، نگهداری آب و الگوهای نفوذ را تحت تاثیر قرار می دهد و از خشکی خاک می کاهند. به منظور بررسی اثرات پوسته های زیستی بر هدایت هیدرولیکی خاک، در اراضی پوشیده از پوسته های زیستی خاک و فاقد آن در مراتع قره قیر استان گلستان، در سه ناحیه و در هر یک از این نواحی، در قسمت های دارای پوسته و فاقد آن در دو عمق 5-0 و 15-5 سانتی متری و در 3 تکرار نمونه های دست نخورده تهیه و هدایت هیدرولیکی خاک اندازه گیری شد. در دو عمق 5-0 و 15-5 سانتی متر هر تیمار تفاوت معنی داری در میزان هدایت هیدرولیکی خاک وجود نداشت، اما تاثیر وجود و عدم وجود پوسته های زیستی به عنوان تیمار اصلی، در سطح 1% بر میزان هدایت هیدرولیکی خاک معنی دار بود. متوسط میزان هدایت هیدرولیکی در تیمار خاک دارای پوسته های زیستی 8/2 سانتی متر بر ساعت و در تیمار خاک بدون پوسته های زیستی 60/1 سانتی متر بر ساعت می باشد.

استان گلستان، پوسته های زیستی خاک، مراتع قره قیر، هدایت هیدرولیکی