فرج اله براتی - استادیار دانشگاه آزاداسلامی واحداهواز
بهمن دیناروند - دانشجوی دکترای فلسفه وکلام اسلامی دانشگاه آزاداسلامی واحداهواز

از جمله مسائل مهم و اساسی فلسفه که طی سده های اخیر مورد بحث قرار گرفته است ، قاعده »بسیط الحقیقه « و یا حقیقت بسیط و غیر مرکب در میان حکما و فلاسفه شرق و غرب عالم بوده است .این قاعده جایگاه ویژه ای جهت حل سایر مسائل فلسفی و بویژه اثبات توحید یا وحدانیت داشته است .ملاصدرا (صدرالدین شیرازی) معتقدبه قاعده بسیط» الحقیقه کل الاشیاء و لیس بشی ء منها« است، به معنای بسیط حقیقی همه اشیا است، در حالی که هیچیک از اشیا نیست؛ یعنی واجد کمالات و جهات وجودی و خیر همه چیز، و فاقد نقایص و حدود و تعینات آنهاست وی این قاعده را از غوامض علوم الهی دانسته و درک حقیقت آن را جز برای کسانی که از جانب حق تعالی به سرچشمه علم و حکمت راه می یابند، آسان ندانسته استاز طرف دیگر لایب نیتس از فلاسفه بزرگ غرب نیز با بیان »جوهر فرد « یا »مناد« به بررسی و تحلیل و اثبات آن همت گماشته است . لایب نیتس معتقد بود که »مناد« جوهری است منفرد و بخش ناپذیر و عنصری و دارای خاصیت های متعدد، ولی چون بسیط است اجزایی ندارد.بنابر آنچه در این مقاله آمده است وجود بسیط ، وجود مطلق و نامتناهی به یک معنا هستند و این مطلبی است مشترک بین ملاصدرا و لایب نیتس

بسیط الحقیقه ، مناد ، یک گرایی ، جوهر بسیط ، ملاصدرا،لایب نیتس