لیلا عسگری دوست - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد محلات، دانشگاه آزاد اسلامی، محلات، ایران
احمد ترابی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
الهام آریا فراز - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد آیت الله آملی، دانشگاه آزاد اسلامی، آمل، ایران
راحیل توسلی زاده - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، گروه روانشناسی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران
سحر حیاتلو - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، گروه روان شناسی، واحد ارومیه، دانشگاه آزاداسلامی ارومیه، ارومیه، ایران..

افراد وابسته به مواد محرک از نرخ بالای مشکلات روان پزشکی از قبیل افسردگی، اضطراب، اختلالات شخصیتی و میزان بالایی از طرحواره های ناسازگار اولیه رنج میبرند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی با درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Act) بر کاهش افسردگی و تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه در بیماران معتاد به مواد محرک بوده است. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش گردآوری اطلاعات شبه آزمایشی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد وابسته به مواد محرک تازه مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد خاتم شهر قم میباشند. حجم نمونه آماری این بخش از پژوهش با توجه به ماهیت روش مطالعه ۳۰ نفر بوده است. ابزاراهای پژوهش پرسشنامه افسردگی بک، پرسشنامه طرحواره های ناسازگاراولیه یانگ، طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد میباشد. مبتنی بر یافته های پژوهش حاضر مشخص گردید طرحواره درمانی بر افسردگی افراد وابسته به مواد محرک اثربخش بوده است، طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه افراد وابسته به مواد محرک اثربخش بوده است.، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افسردگی افراد وابسته به مواد محرک اثربخش بوده است، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه افراد وابسته به مواد محرک اثربخش بوده است، همچنین مشخص گردید که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به طرحواره درمانی اثربخش تر بوده است.

طرحواره درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، افسردگی، طرحواره های ناسازگار اولیه ، افراد وابسته به مواد محرک