مجید نعمتی - بخش زمین شناسی دانشکده علوم و مرکز پژوهشی زمین لرزه دانشگاه شهید باهنر کرمان
معصومه عابدی - بخش زمین شناسی دانشکده علوم و مرکز پژوهشی زمین لرزه دانشگاه شهید باهنر کرمان
رضا حسن زاده - پژوهشگاه علوم محیطی دانشگاه تحصیلات تکمیلی کرمان، ایران

این پژوهش به بررسی شدت زمین لرزه ها و معرفی گستره های پرخطر برپایه شدت زمین لرزه درخاور ایران پرداخته است. گستره بررسی شده میان طول های جغرافیایی شرقی ۵۴ تا ۶۳ درجه و عرض های جغرافیایی شمالی ۲۵ تا ۳۴ درجه جای داشته که این گستره، استان های خراسان رضوی، خراسان جنوبی، کرمان و سیستان و بلوچستان را دربر میگیرد. نخست، ویژگی های زمین لرزه شناسی و گسل های اصلی این گستره های بررسی شدند. سپس، زمین لرزه های تاریخی و دوره دستگاهی روی داده در گستره، ارزیابی شده و همچنین، برای ۱۱ زمین لرزه تربت حیدریه (۱۹۶۲)، دشت بیاض (۱۹۶۸)، گیسک (۱۹۷۷)، طبس گلشن (۱۹۷۸)، گلباف - سیرچ (۱۹۸۱)، سفیدآبه سیستان (۱۹۹۴)، زیرکوه قائن (۱۹۹۷)، فندقا (۱۹۹۸)، بم (۲۰۰۳)، زرند (۲۰۰۵) و سراوان (۲۰۱۳)؛ نقشه هم شدت برحسب مقیاس مرکالی بازبینی شده ترسیم شده است. برای ارزیابی خطر زمین لرزه به کمک شدت، نقشه پهنه بندی شدت زمین لرزه برحسب مقیاس مرکالی بازبینی شده با به کارگیری داده های لرزه ای موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران و همچنین پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۹ تهیه شد. برای این کار بزرگاها با استفاده از پیوندهای موجود هم واحد (M(W شدند. سپس، بزرگاهای ۰ / ۴ تا ۵ / ۷ به بیشینه شدت تبدیل شده و برپایه بیشینه شدت، به کمک نرم افزار GIS و با روش Idw نقشه هم شدت آنها برپایه هردو کاتالوگ ترسیم گردید. در خاور ایران، گستره گسلی دشت بیاض - آبیز، گستره طبس، گستره گسلی گلباف و گستره سراوان، گستره های خطرپذیر معرفی شدند.

زمین لرزه، شدت، بزرگا، خاور ایران، هم شدت