جواد بیگلری - دانشجوی دکتری زمین شناسی تکتو نیک، گروه زمین شناسی واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود، ایران
عباس کنگی - استاد گروه زمین شناسی واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود، ایران
عبدالرضا جعفریان - استاد گروه زمین شناسی واحد شاهرود، دانشگاه آزاد اسلامی شاهرود، ایران

بیشترین فعالیت های لرزه ای در شمال شرق ایران در اطراف سیستم های گسلی اصلی زون بخاردن-قوچان که متشکل از مجموع گسل های فعال امتداد لغز-راستگرد با راستای تقریبا NW-SE توزیع یافته اند، مشاهده می شوند. فعالیت ن وزمین ساختی به واسطه خمیدگی انتهایی آنها و تغییر ساز وکارشان به معکوس همراه با راندگی، افزایش استرس، کوتاهشدگی باعث افزایش لرزه خیزی و تراکم بالای زمین لرزه ها در پایانه انتهایی آنها می باشد. موتور محرکه اصلی گسل های این زون ارتباط ساختاری با زون انتقالی - راندگی مشکان در بینالود دارد، که آن را به طور مداوم تحت تاثیر تنش های نئوتکتونیکی همگرایی صفحات عربی-اوراسیا از زمان آخرین فاز کوهزایی آلپی تا کنون قرار داده است. تحلیل های فرکتالی به روش مربع شمار در این زون انجام شده و مقادیر آن بین صفر تا ۲ تغییر می کند. اگر به صفر نزدیک باشد گسل ها و زمین لرزه ها در یک نقطه با تنش بالا متمرکز شده اند و اگر به ۲ نزدیک باشد نشان دهنده تنش کم و پراکندگی گسل ها و زمین لرزه ها در کل محدوده است. در این تحقیق مقادیر به دست آمده به ۲ نزدیک تر بوده و توزیع ابعاد فرکتالی حجمی و سطحی در شمال شرق ایران نشان دهنده فعالیت های لرزه ای بیشتری در بخش های مرکزی و غربی زون بخاردن-قوچان می باشد.

سایزموتکتونیک، لرزه خیزی، چشمه های لرزه ای، بعد فرکتال، زون نئوتکتونیکی بخاردن- قوچان