محمدعلی مقدم - استادیار، گروه ترمیمی، دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران
مهسا فرامرزی - دندانپزشک، زنجان، ایران
عاطفه یوسفی جوردهی - استادیار، گروه ترمیمی، دانشکده ی دندانپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران

مقدمه: انطباق کامپوزیت های خلفی به دیواره های دندان به دلایل مختلف از جمله انقباض ناشی از پلیمریزاسیون مورد سوال است. به همین دلیل در مطالعه ی حاضر، ریزنشت در روشهای مختلف ترمیم کامپوزیت کلاس II بررسی شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی آزمایشگاهی که در سال ۱۳۹۶ و در دانشکده ی دندانپزشکی زنجان انجام شد، حفرات کلاس II بر روی ۶۴ دندان پرمولر با مارجین جینجیوالی ۱mm زیر Cementoenamel junction) CEJ) تهیه و دندان ها به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (ساندویچ باز): گلاس آینومر تزریقی در کف حفره قرار داده و سپس حفره با کامپوزیت به صورت لایه لایه ترمیم شد. گروه دوم (Snowplow): کامپوزیت سیال در کف حفره قرار داده و با اولین لایه از رزین کامپوزیت به طور همزمان کیور شد. مابقی حفره، مشابه گروه اول ترمیم گردید. جهت ارزیابی ریزنشت، دندانها بعد از ۳۰۰۰ مرتبه سیکل حرارتی، ۷۲ ساعت در محلول متیلن بلو ۱ درصد قرار گرفتند. سپس به صورت مزیودیستالی برش داده و با استریومیکروسکوپ بررسی شدند. آنالیز آماری با استفاده از آزمونهای Mann-Whitney و Fisher's exact test انجام و سطح معنی داری کمتر از ۰۵ / ۰ در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین میزان ریزنشت در گروه اول (μm۷۹۵/۷۶ ± ۴۹۴/۰۴) کمتر از گروه دوم (μm ۹۷۲/۹۹ ± ۴۵۷/۸۳) بود اما نتایج از نظر آماری معنی دار نبود (۱۱۷ / ۰ = p value) نتیجه گیری: به نظر می رسد، میزان ریزنشت در هنگام استفاده از روش ساندویچ باز و روش Snowplow مشابه بوده و از هر دو روش میتوان استفاده نمود.

لیکیج دندانی، کامپوزیت سیال، سمان گلاس آینومر