فرزانه آقاخانی - دندان پزشک، فارغ التحصیل دانشکده ی دندان پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
امیرمنصور شیرانی - استادیار، گروه بیماری های دهان، فک و صورت دانشکده ی دندان پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
نیما امینی - دستیار تخصصی، گروه دندان پزشکی کودکان، دانشکده ی دندان پزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران

آفت عود کننده، یک زخم شایع و دردناک در ناحیه ی دهان است. هدف از این مطالعه، بررسی زمان تابش لیزر در دوز یکسان در درمان آفت عودکننده ی دهان بود و مطالعه ی مشابهی دیده نشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی دوسوکور، تعداد ۳۰ بیمار مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)، با آفت دهانی کوچک و به روش نمونه گیری آسان و بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و به صورت تصادفی به دو گروه مشابه تقسیم شدند. لیزر دیود کم توان ۶۶۰nm، در گروه A با ۲۰۰ میلی وات و ۲۰ ثانیه و در گروه B با ۲۰ میلی وات و ۲۰۰ ثانیه به تعداد دو جلسه در روزهای اول و سوم تابانده شد و مدت زمان بهبودی بالینی و شدت درد در دو گروه با هم مقایسه گردید. داده ها با استفاده از آزمون های آماری Independent t-test و Mann-Whitney تجزیه و تحلیل شدند (p value>۰/۰۵). یافته ها: میانگین درد روز اول بعد از لیزر تا روز هفتم در گروه B، به طور معنی داری کمتر از گروه A بود (p value>۰/۰۰۱). میانگین اندازه ی ضایعه در روزهای سوم (p value=۰/۰۳)، پنجم (p value>۰/۰۰۱) و هفتم (p value=۰/۰۰۱) در گروه B به طور معنی داری کمتر از گروه A بود. میانگین مدت زمان بالینی بر طرف شدن ضایعه در گ روه B به طور معنی داری کمتر از گروه A بود (p value>۰/۰۰۱). نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه، توان پایین تر و زمان تابش طولانی تر لیزر دیود ۶۶۰ نانومتر برای درمان زخم های افت دهانی پیشنهاد می شود.

زخم آفت، لیزر کم توان، مدت زمان بهبودی زخم، درد