علی زاهدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی محیط زیست دانشکده محیط زیست دان
نوشین خزاعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی محیط زیست دانشکده محیط زیست دان
مژده سروش - آموخته کارشناسی ارشد ارزیابی زیست محیطی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علو

از آنجا که توان آلایندگی بسیار بالای شیرابه در محل دفن زباله شهرهای ایران می تواند خطر بالقوه ای برای آبهای زیرزمینی و محیط زیست در بر داشته باشد، تاکنون روش های تصفیه بیولوژیکی (هوازی و بی هوازی) و فیزیکوشیمیایی برای کاهش بار آلودگی شیرابه استفاده شده است. مهمترین ویژگی روشهای ذکر شده آن است که بخش عمده ای از بار آلودگی قابل تجزیه بیولوژیکی نمی باشد. به عبارت دیگر نسبت BOD5/COD کمتر از 15/0 است. نکته مهم دیگر در تصفیه شیرابه وجود فلزات سنگین و همچنین مواد مضر سمی می باشد که شرایط را برای انجام فرایندهای بیولوژیکی نامناسب می سازد. از اینرو تصفیه شیرابه با استفاده از روش های بیولوژیکی نمی تواند از کارایی قابل قبولی در حذف مواد آلی که بخش قابل توجهی از مولفه های کیفی شیرابه را تشکیل می دهند، برخوردار باشد. در این تحقیق به کمک اکسیداسیون شیمیایی با ازن زنی به ظرفیت gr/h5 و ترکیب آن با UV میزان COD و رنگ به حد چشمگیری کاهش یافت. در مرحله بعدی میزان افزایش نسبت BOD5/COD، مقدار ازن لازم، زمان تماس وpH مناسب برای بهترین کارایی و راندمان تعیین گردید.

تصفیه شیرابه، اکسیداسیون شیمیایی، ازن زنی، UV