سیدعابدین بزرگی - عضو هیئت علمی و استادیار گروه فلسفه و کلام اسلامی دانشگاه بین المللی اهل بیت (ع)

شناخت موجودات، امری ممکن و محقق بوده، راه های زیادی برای آن وجود دارد. از دید گاه قرآن، برخی از این راه ها، مانند راه عقل، قلب، شهود و حس، درونی بوده، همگان توان استفاده از آن ها را دارند و برخی دیگر، مانند راه وحی، بیرونی و مختص انبیای الهی است. با اینکه راه های عقل، قلب، شهود و وحی از مهم ترین راه های شناخت بوده و برای سعادت انسان ضروری هستند. برخی از انسان ها؛ با نگاه وارونه آن ها را رها کرده، به حس گرایی و حس بسندگی روی آورده اند. این نگاه افراطی به حس. سبب شد تا آنان در خداشناسی، مسائلی مانند دیدن خداوند، فرزند داشتن و فقر او را مطرح کنند و در نبوت، انتظار دریافت اوراق وحی را داشته و سرانجام با انکار معاد، خود را در همین دنیا منحصر بدانند. این درحالی است که: اولا، شناخت حسی، متکی به معرفت عقلی بوده به تنهایی یقین آور نیست؛ انیا بسیاری از امور مانند علیت معلولیت و معاد، از قلمرو دریافت های حسی خارج هستند.

پیامدهای حس گرایی، حس گرایی، راه های شناخت، قرآن