ژیلا بهرام زاده - دانشجوی دکتری الهیات و معارف اسلامی گرایش علوم قرآن و حدیث دانشگاه فرهنگیان
جمال درخشان - کارشناس ارشد علوم تربیتی گرایش آموزش و بهسازی منابع انسانی دانشگاه پیام نور کرمان
مرضیه صفدری مقدم - کارشناس زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زابل

آموزش و پرورش, از مهم ترین نهادهای اجتماعی است و به سبب ذات اجتماعی آن. هنگامی به نحو بهینه کار می کند و به آرمان های خویش نزدیک تر می شود که در جامعه و با جامعه کار کند. به تعبیر دیگر اداره کردن نهادی چون آموزش و پرورش از بالا به پایین و مانند دیگر ادارات و دستگاه های دولتی. یک سویه نیست. بلکه جنبهه تعاملی دارد و حاصل تلاش ها و مساعی چندسویه است. در این میان، مشارکت اولیای دانش آموزان در امور مدرسه می تواند موجب شکوفایی و پیشرفت هرچه بیش تر تعلیم و تربیت نسل آینده شود. مشارکت، پدیده ای پیچیده تر و والاتر از همکاری است. در همکاری کماکان مدرسه به صورت یک سویه اداره می شود. اما از جامعه نیز یاری می گیرد در اموری که خود می خواهد و به صورتی که خود تشخیص می دهد. درحالی که در مشارکت، مردم خود دخیل در امور هستند و تصمیم می گیرند و مسئولیت می پذیرند. در این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی، ماهیت مشارکت و شیوه های مشارکت مردمی در امور آموزش و پرورش دانش آموزان بررسی می شود و هدف. مرور روش هایی است که مشارکت عمومی در امور مدرسه افزاییش یابد و به بهبود کیفیت تعلیم و تربیت دانش آموزان بینجامد.

مشارکت، آموزش و پرورش، دانش آموزان، والدین