مرجان چلویی - کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشمر، خراسان رضوی، ایران
علی اکبر مدرس مقدم - دانشیار، گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کاشمر، خراسان رضوی، ایران
سارا سارپور - کارشناسی ارشد، روانشناسی، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

پژوهش با هدف بررسی اثربخشی امیددرمانی بر بهزیستی ذهنی مادران شاغل دارای فرزند معلول انجام شد. روش تحقیق پژوهش حاضر به صورت نیمه آزمایشی از نوع پیش-آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل مادران شاغل دارای فرزند معلول مراجعه-کننده به کلینیک توانبخشی ترنم شهرستان تربت حیدریه بودند که از بین آن ها نمونه ای به حجم ۳۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. برای سنجش متغیر بهزیستی ذهنی از پرسشنامه بهزیستی ذهنی کی یز ماگیارمو (۲۰۰۳) استفاده گردید. همچنین آموزش امیددرمانی (به عنوان متغیر مستقل پژوهش) در ۸ جلسه و هر جلسه به مدت ۹۰ دقیقه و هر هفته یک جلسه، انجام شد. از هر دو گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون به عمل آمد، سپس گروه آزمایش تحت آموزش متغیر مستقل قرار گرفت، اما گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. در نهایت از هر دو گروه، پس آزمون به عمل آمد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ و روش های آمار توصیفی (مانند میانگین و انحراف استاندارد) و روش های آمار استنباطی (مانند آزمون کولموگروف- اسمیرنوف و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره)، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. نتایج نشان داد که امیددرمانی بر بهزیستی ذهنی مادران شاغل دارای فرزند معلول، تاثیر دارد.

امید درمانی، بهزیستی ذهنی، مادران، فرزند معلول