محمد محسن پیله سوارچی - کارشناس ارشد تاریخ دانشکده ادبیات و علوم انسانی، گروه تاریخ، دانشگاه تهران، تهران، ایران

صنعت جهانگردی در دنیای امروز از مهم ترین ارکان اقتصادی هر کشوری است که میتواند اثرات خود رادر ساختار اجتماعی و سیاسی آن کشور بگذارد. این امر میتواند با توسعه روابط خارجی ورود جهانگردانخارجی به هر کشوری رونق بگیرد. یکی از ادوار مهم تاریخ ایران، عصر پهلوی (اول) است. در این دورهصنعت گردشگری به چندین برنامه و افزایش اعتبارات نسبت به قبل هر سال شاهد پیشرفت چشمگیریبود. با این وجود صنعت گردشگری کشور هیچگاه به توازن مطلوب دست نیافت و شاید مهمترین علت آناتخاذ اهداف و سیاستهای نادرست و تنگناهای سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و عدم توسعه ساختاقتصادی و زیربنایی بود. جنبه دیگر آن ورود فرهنگها و باورها حتی ادیان مختلف به یک سرزمین بودکه میتوانست موجب ایجاد تحولات و تغییرات سیاسی و اجتماعی در یک سرزمین گردد بسا رفتار یکگردشگر میتوانست باعث ایجاد شورش و یا اشوبی در شهری بشود. عصر پهلوی اول نیز از این قاعده جدانبوده و این حکومت که خواهان ترقی بودن مملکت بود پیشرفت را در تغییر در ظاهر و نه باطن ممالکمترقی میدانست. بدین سان یکی از کارهای این حکومت ترقیب آوردن بیگانگان به این سرزمین ونمایاندن آنان به مردم ایران برای تغییر در سبک وسیاق زندگی مردمان و یا به اصطلاح مترقی و پیشرفتهشدن این سرزمین بود.

گردشگری، پهلوی، ایران، فرهنگ.