محمد علی آبادی - استادیار، عضو هیئت علمی دانشگاه شیراز
بهاره بنازاده

با توسعه شهرها، برخی از سایت های صنعتی و کارگاهی و سایر مشاغل آلاینده که تا پیش از این در حومه شهر جای داشته اند، در بافت شهری قرار گرفته؛ از اینرو مشکلات بسیاری از جمله آلودگی های زیست محیطی را برای شهروندان به وجود آورده اند. طی سال های اخیر برای رفع و یا کاهش این معضلات اقدامات و مطالعات خاصی انجام پذیرفته است. اما نکته اساسی آنست که با انتقال این کاربری ها، سایت و ساختمان های مربوطه متروک باقی می مانند که از نظر اصول توسعه پایدار پذیرفته نمی باشد. در این مقاله ضمن بررسی این معضل راهکارهایی جهت استفاده مجدد از این نوع ساختمان ها با توجه به معیارهای توسعه پایدار ارائه می گردد. در نهایت نیز قابلیت استفاده مجدد از سایت های صنعتی موجود در شهر شیراز براساس مدل قابلیت استفاده مجدد لانگستون مورد سنجش قرار می گیرد تا میزان توانایی ساختمان های موجود جهت کاهش آلودگی و صرفه جویی در مصرف انرژی مشخص گردد. نتایج نیز رتبه بندی سایت های مورد مطالعه را به همراه دارد.

توسعه پایدار، بافت شهری، سایت صنعتی، مشاغل آلاینده، استفاده مجدد