مریم امام جمعه - کارشناسی ارشد مشاوره خانواده دانشگاه آزاد واحد تهران مرکز

پژوهش حاضر، با هدف تعیین اثر بخشی زوج درمانی هیجان مدار بر نا گویی هیجانی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر انجام شده است. مطالعه حاضر از نوع نیمه آزمایشی که در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پس از مداخله پیگیری سه ماهه با گروه کنترل انجام گرفت. تعداد ۳۰نفر از زنان آسیب دیده از خیانت همسر مراجعه کننده به کلینیک های زوج درمانی غرب شهر تهران در بازه زمانی پاییز و زمستان سال ۱۴۰۰با در نظر گرفتن معیارهای ورودی، از کسانی که تمایل به شرکت در تحقیق را داشتند (با اخذ رضایت کتبی) انتخاب و از طریق جایگزینی تصادفی به شیوه زیر صورت پذیرفت و به طور تصادفی به گروه آزمایش (درمان هیجانمحور؛) n=۱۵ و گروه کنترل(n=۱۵) گماشته شدند. کلیه ی شرکت کنندگان پرشنامه ی دموگرافیک و پرسشنامه ناگویی هیجانی تورنتو را در سه مرحله تکمیل کردند وسپس مورد اندازه گیری قرار گرفت. جلسات درمان زوج درمانی هیجان مدار(۸جلسه ۹۰ دقیقه ای) به صورت گروهی انجام گرفت.فرضیه های مربوط به اثربخشی مداخله های پژوهش با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد میانگین متغیر ناگویی هیجانی در مرحله پیش آزمون بین سه گروه تفاوت معنی داری وجود ندارد که نشانگر همگن بودن سه گروه پژوهش در مرحله پیش آزمون است، اما تفاوت بین سه گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری تفاوت معنی داری بود که می تواند حاکی از اثربخشی مداخله بر متغیر ذکر شده و نیز پایداری اثربخشی در مرحله پیگیری بوده است. بررسی و مقایسه گروه آزمایش و گروه کنترل نیز نشان داد که بین دو گروه در مولفه ی ناگویی هیجانی تفاوت معنی داری وجود دارد. نتایج این پژوهش نشان داد که درمان مذکور می تواند در بهبود ناگویی هیجانی زوجین در زنان آسیب دیده از خیانت همسر به عنوان مداخلات روانشناسی استفاده شود.

درمان هیجان مدار، ناگویی هیجانی، زنان آسیب دیده از خیانت همسر