معصومه پوررمضان چافجیری - گروه مدیریت دولتی(گرایش توسعه منابع انسانی) دانشگاه آزاد اسلامی
فاطمه حبیبی مجاوری - گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مازندران
مهدی رنجبر - کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی
سید علیرضا حسینی تالاری - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی از دانشگاه آزاد اسلامی

توسعه پایدار به روند تحولاتی اطلاق می­گردد که ضمن تامین نیاز کنونی جامعه بتواند نیازهای نسل های آینده را بدون هرگونه کاهش توانایی های آنان در برآوردن نیازهایشان تامین نماید. برنامه توسعه پایدار شامل ۱۷ آرمان بوده که طیف گسترده ایاز فعالیت های انسانی را در سه بعد اقتصادی، اجتماعی و محیطی پوشش می­دهد. از سالیان دور، با افزایش سطح دانش و فهم بشر، کیفیت و وضعیت زندگی او همواره در حال بهبود و ارتقا بوده است. مباحث توسعه اقتصادی از قرن هفدهم و هجدهم میلادی در کشورهای اروپایی مطرح شده و بعد از انقلاب فرهنگی اجتماعی اروپا (رنسانس) و متعاقب آن انقلاب صنعتی، موج پیشرفت های شتابان کشورهای غربی آغاز شد. افزایش بی رویه جمعیت، افزایش نیازها را در پی داشته و این به نوبه خود افزایش تولید را می طلبد از طرفی دیگر در برابر این دور افزایش، کاهش منابع اولیه بسیاری چون نفت، گاز، ذغال سنگ، کاهش سطح جنگلها، کاهش بازده زمین های زراعی، کاهش گونه های گیاهی و جانوری، کاهش تنوع زیست محیطی، کاهش زیبایی و چشم نوازی چشم اندازها و... را شاهد بوده ایم و در آن سوی دیگر باز افزایش آلودگی هوا، آب و خاک، افزایش فقر و تنگدستی، افزایش مرگ و میر، افزایش هزینه رفاه اجتماعی، درمانی و بهداشتی، آلودگی صوتی، افزایش بیکاری و.. وادار می سازد تا برای ادامه زندگی خود چاره ای اندیشید. با افزایش جمعیت، عرضه نیروی کار زیاد می شود، در صورت عدم توسعه اقتصادی و ایجاد اشتغال برای انبوه نیروی کار وارده به بازار، عرضه بر تقاضا پیشی می گیرد و بیکاری افزایش می یابد که این امر منجر به کاهش درآمد افراد، به تبع آن کاهش پس انداز و سرمایه گذاری خواهد شد

کنترل جمعیت، رشد جمعیت، توسعه پایدار