مرتضی سیاوشی - استادیار، دانشکده کشاورزی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
سلمان دستان - پژوهشگر، پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، کرج

به منظور مقایسه ویژگی های کمی و کیفی دو رقم پابلند برنج تحت سیستم های مختلف کاشت، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه ای واقع در شهرستان نکا در سال ۱۴۰۰ اجرا شد. دو رقم کم محصول سنگ طارم و طارم هاشمی به عنوان عامل اصلی و سیستم های کاشت رایج منطقه (سنتی)، بهبودیافته و سیستم کاشت فشرده برنج به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد که رقم طارم هاشمی (۳۳۷۱ کیلوگرم در هکتار) و سنگ طارم (۳۴۴۸ کیلوگرم در هکتار) از نظر عملکرد دانه تولیدی در یک گروه آماری قرار گرفتند ولی غلظت نیتروژن در دانه برنج رقم طارم هاشمی (۱/۴۹ درصد) به طور معنی داری بالاتر از رقم سنگ طارم (۱/۳۹ درصد) بود. گیاهان کشت شده در سیستم کاشت فشرده برنج با میانگین ۳۷۳۶ کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید نمودند که در مقایسه با سیستمهای کاشت سنتی و بهبودیافته به ترتیب حدود ۱۴/۹و ۱۱/۳ درصد افزایش عملکرد نشان دادند. استفاده از سیستم کاشت فشرده منجر به تولید بیشترین غلظت نیتروژن در دانه (۱/۶۳ درصد) و بکارگیری از نظام کاشت بهبودیافته موجب تجمع بیشترین غلظت فسفر (۰/۱۵ درصد) و پتاسیم (۰/۴۷ درصد) در دانه برنج گردید. بنابراین، با توجه به نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیستم کاشت فشرده برنج موجب افزایش کمی و کیفی و تولید پایدار برنج میگردد.

برنج, سیستم زراعی, عملکرد دانه, غلظت عناصر غذایی