علی بامری - دانشجوی ارشد مدیریت ساخت
امیربهادر عظیمی - کارشناس ارشد راه و ترابری

حساسیت رطوبتی یکی از شایع ترین و اصلی ترین خرابی ها در روسازی های آسفالتی می باشد. استفاده از نانو مواد به دلیل ویژگی های منحصر به فرد و برجسته آنها در صنعت روسازی آسفالتی در سال های اخیر بسیار مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش اثرات نانو اکسید روی کاهش یافته را بر ویژگی حساسیت رطوبتی مخلوط آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای بررسی کرده است. مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای نوعی مخلوط آسفالتی گرم هستند که شامل دو قسمت اصلی مصالح درشت دانه و ملات ماستیک ( قیر، افزودنی های تثبیت کننده و مصالح فیلر) می باشند. طیف گسترده ای از روش های آزمایش برای ارزیابی مقاومت مخلوط آسفالتی در برابر حساسیت رطوبتی وجود دارد. در این مطالعه از آزمایش مقاومت کششی غیرمستقیم به این منظور استفاده شده است. قیر خالص با سه درصد متفاومت از نانو اکسید روی کاهش یافته با نسبت وزنی ۰/۲، ۰/۴ و ۰/۶ درصد وزن قیر مصرفی در نمونه های آسفالتی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج آزمایشگاهی بدست آمده در این تحقیق نشان می دهد که افزودن نانو اکسید روی در قیر خالص می تواند شکل پذیری، نقطه نرمی و ویسکوزیته را افزایش داده و خاصیت نفوذپذیری قیر خالص را کاهش دهد. همچنین افزایش درصد نانو اکسید روی کاهش یافته منجر به افزایش مقاومت کششی غیر مستقیم در مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای می شود. بررسی نتایج آزمایش ها نشان داد که آزمون مقاومت کششی غیرمستقیم می تواند برآورد خوبی از میزان حساسیت رطوبتی مخلوط های آسفالتی ارائه دهند. علاوه بر این، نتایج آنالیز عددی نشان می دهد که در آزمایش های مقاومت کششی غیرمستقیم نانو اکسید روی کاهش یافته تاثیر قابل توجهی در بهبود حساسیت رطوبتی دارد.

آسفالت ماستیک درشت دانه، حساسیت رطوبتی، نانو اکسید روی، آزمایش کشش غیر مستقیم