مجتبی عطارزاده - دانشیار دانشگاه هنر اصفهان

در عصر اطلاعات، بخش عظیمی از جامعه پذیری نسل ها از طریق فضای مجازی انجام می شود و نفوذ و تاثیر رسانه تا جایی است که برخی از نظریه پردازان ارتباطی بر این باورند که رسانه ها اولویت ذهنی و حتی رفتاری ما را تعیین می کنند و اگر چگونه فکر کردن را به ما یاد ندهند، اینکه به چه چیزی فکر کنیم را به ما می آموزند. در واقع جریان بین المللی اطلاعات، جریانی است مرکز-پیرامونی که از کشورهای توسعه یافته به سوی کشورهای در حال توسعه روان است. این جریان به شدت یک سویه ، عمودی، تحقیرگر، منفی گرا و سلطه جو ، توانایی منابع خارجی را برای اجرای اقداماتی نظیر کنترل و نفوذ در کشورهای هدف در قالب تغییر سبک زندگی بسیار افزایش داده است .آسیب دیدگی چهره فرهنگی جوامع در حال توسعه (از جمله ایران)ناشی از تحول سبک زندگی، به طور قطع آسیب های اجتماعی متعددی را دربر خواهد داشت که در این میان سست شدن پایه های نظام خانوادگی و الگوبرداری از فرهنگ های بیگانه ناسازگار با فرهنگ بومی، هویت ایرانی را در معرض مخاطره و تهدید قرار می دهد. نوشتار حاضر با مفروض قراردادن این که کارکرد معطوف به تشدید به تفرد فضای مجازی، هویت ایرانی که وام دار حس جمع گرایی ناشی از قدمت خانواده است را در معرض تهدید قرار می دهد بر آن است تا پاسخ گوی این سوال اصلی باشد که فضای مجازی چگونه و تا چه اندازه با تشدید روحیه فردگرایی ایرانیان منجر به تضعیف نهادخانواده، هم گرایی ملی را کاهش داده است؟روش تحقیق مقاله توصیفی-تحلیلی از نوع اسنادی و روش گردآوری داده ها ،کتابخانه ای است.

فضای مجازی، خانواده، سبک زندگی، هویت