امیر کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ جهان، دانشگاه تبریز و دبیر تاریخ، زنجان
سجاد جلیلیان - دانشجوی مطالعات انقلاب اسلامی دانشگاه شاهد، تهران

بسیاری از صاحبنظران ناپلئون را به عنوان یک استراتژیست بزرگ و نابغه نظامی تاریخ بشر میشناسند. او توانست تمام اروپا را تصاحب و توجه جهانیان را به مبارزات جنگی خود جلب نماید. مبارزات او اساس آموزش نظامی را در جهان تحت تاثیر قرار داده و بسیاری از تفکرات نظامی هنوز از استراتژیهای وی الهام میگیرند. بر این اساس سالانه پژوهشهای بسیاری صورت میپذیرد ولی متاسفانه بسیاری از جنبههای مختلف در روش مبارزه وی مغفول واقع شده که ضرورت پژوهشی جهت معرفی و تحلیل آن را امری ضروری می‎نمایاند. هدف از پژوهش حاضر، تحلیل استراتژی نظامی ناپلئون در سه بعد پیاده نظام، سواره نظام و توپخانه بین سال‎های ۱۸۰۰ تا ۱۸۱۵ میلادی یعنی در دوران شکوفایی نظامی در نبردهای بزرگ است. بر این اساس روش نگاشته حاضر از نوع توصیفی و تحلیلی می‎باشد که از منابع کتابخانه و سایت های اینترنتی به عنوان منبع اصلی استفاده شده است. یافتههای پژوهش بیانگر آن است که ۱. استراتژی ناپلئون را می توان در سه دسته‎بندی کلی میدانی، روحی-روانی و تدارکات جای داد که هرکدام دارای زیرشاخه های متعددی بوده و ۲. ناپلئون از هرکدام از استراتژیهای خود برای پیروزی در جنگ به تناظر بهرهگیری نموده است ولی در نگاهی کلی دارای یک روش جنگی انعطاف پذیر بوده است که بااین حال تعدادی از اشتباهات او برای تبیین دقیق تر استراتژی او مورد شناسایی قرار گرفت.

ناپلئون بناپارت, استراتژی جنگی, پیاده نظام, سواره نظام, توپخانه