نفیسه جیرفتی - . Chemical and Biomedical Engineering Department, Faculty of Engineering, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
داود محبی کلهری - . Chemical and Biomedical Engineering Department, Faculty of Engineering, University of Sistan and Baluchestan, Zahedan, Iran
افرا حاجی زاده - . Department of Biomedical Engineering, Faculty of Engineering, Amirkabir University of Technology, Tehran, Iran
غلامحسین کاظم زاده - Department of Vascular Surgery, Vascular and Endovascular Surgery Research Center, Imam Reza Hospital, Mashhad University of Medical Sciences, Mashhad, Iran
رضا طاهری - Surgical Oncology Research Center, Imam Reza Hospital, Mashhad University of Medical Science, Mashhad, Iran

زمینه و هدف: ماتریکس خارج سلولی(ECM)  به عنوان ساختار تشکیل دهنده ی بافت های بدن، جایگاهی جهت نگهداری سلول ها و ساختاری سه بعدی از نانوالیاف پروتئینی و پلی ساکاریدی با قطر ۵۰۰-۵۰ نانومتر دارد. الکتروریسی روشی است که اجازه تولید نانوالیاف در این محدوده را می دهد. مواد و روش ها: پلی کاپرولاکتان، پلی­یورتان و حلال های کلروفرم، اتانول، تتراهیدرو فوران و دی متیل فرمامید و ۱،۱،۱،۳،۳،۳ هگزا فلورو ۲ پروپانول مورداستفاده قرار گرفتند. ساختارهای منفرد PCL و  PU و ساختار کامپوزیتی (۵۰:۵۰)PCL/PU با استفاده از روش الکتروریسی هم­زمان و آمیخته طراحی شدند. ساختار و مرفولوژی در ساختارهای منفرد و کامپوزیت توسط آنالیزهای SEM، FTIR و خواص مکانیکی توسط انجام تست کشش (حداکثر تحمل نیرو، تنش، کرنش و مدول یانگ) موردبررسی قرار گرفت. نتایج: ساختارهای منفرد و کامپوزیتی بر اساس روش ساخت، مورفولوژی و خواص مکانیکی مطلوبی جهت کاربردهای مهندسی بافت دارند. محدوده تغییرات میانگین قطر الیاف و مدول یانگ در ساختارهای طراحی شده به ترتیب ۸۹ ± ۲۲۸ تا ۹۵ ± ۴۷۰ نانومتر و ۳۹/۰ ± ۲۰/۱ تا ۵۴/۰ ± ۰۳/۸ مگاپاسکال است. ساختارهای کامپوزیتی ساخته شده به­ روش الکتروریسی هم­زمان و آمیخته به ترتیب کمترین میانگین قطر الیاف nm ۸۹ ± ۲۲۸ و بیشترین استحکام MPa ۵۴/۰ ± ۰۳/۸ را دارا می­باشند.  نتیجه ­گیری: ساختارهای کامپوزیتی­های طراحی شده ازنظر ساختار، مورفولوژی و خواص مکانیکی مناسب می توانند به عنوان جایگزین مصنوعی مورداستفاده قرار گیرند. ساختار های کامپوزیتی طراحی شده به روش الکتروریسی آمیخته به دلیل عدم حرکت آزادانه نانوالیاف پلی یورتان و ایجاد انقباض ذاتی در ساختار کامپوزیت میزان استحکام بیشتری را نسبت به ساختارهای دیگر نشان می دهند.

Electrospinning, Composite Structures, Polycaprolactone, Mechanical properties, Polyurethane, الکتروریسی, ساختار کامپوزیت, پلی کاپرولاکتان, خواص مکانیکی, پلی یورتان