ناهیده مهدوی - گروه فلسفه و حکمت اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه ازاد اسلامی، تهران، ایران
محمد کاظم رضازاده جودی - گروه فلسفه و حکمت اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
سیدعلی پور منوچهری - گروه فلسفه و حکمت اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی ، تهران، ایران

فقیهان شیعه پس از محروم شدن از حضور معصومان (ع) بیش از پیش به ضرورت دستیابی به شیوه ای معتبر و منقح در استنباط فروع عملی از متون مقدس پی برده و در همین راستا، علم اصول فقه را بنیان نهادند. اما سایر عالمان دینی که خود را در مقابل مخالفان می دیدند و همت اصلی را بر دفاع عقلانی از اصول دین و مذهب متمرکز ساخته بودند از بیان تفصیلی مباحث روش شناختی لازم برای استنباط آموزه های دینی بازماندند لذا این نوشتار با روش توصیفی – تحلیلی بنابر ضرورت اشاره شده با هدف توجه دادن پژوهشگران حوزه علوم انسانی به این امر مهم به بررسی روش استنباط آموزه های دینی آیت اله ملکی میانجی با تبیین دیدگاه خاص ایشان در باب تاویل، محکم و متشابه و دستاوردهای ناظر به آن پرداخته است. از جمله این دستاوردها می توان به توصیف ناپذیری خداوند اشاره کرد بدین ترتیب که ایشان با اعتقاد به اصل اشتراک لفظی درخصوص اسماء و صفات الهی به تباین کامل میان صفات انسانی و صفات خداوند معتقد بوده لذا معرفت بخشی تمامی آیات و روایات ناظر به صفات الهی را نفی نموده است و معرفت الهی را تنها از طریق معرفی خود خداوند به انسان در مواقف تعریف میسر دانسته است.

استنباط, روش, تاویل, محکم و متشابه, آیت اله ملکی میانجی