بهنام قنبرپور - . استادیار گروه حقوق و الهیات، واحد قائم شهر، دانشگاه ازاد اسلامی، قائم شهر، ایران.(نویسنده مسئول)
سید رضا باقری - . دانشجوی دکتری حقوق خصوصی، واحد قائم شهر، دانشگاه آزاد اسلامی، قائمشهر، ایران

با گسترش ارتباطات و رشد روز افزون توسعه نیازها و مفاهیم جدیدی وارد مجموعه قوانین حقوقی می شود که می توان گفت یکی از مهمترین آنها حریم خصوصی است. حریم خصوصی با کرامت انسانی ارتباط تنگاتنگ دارد و همان طور که میدانیم یکی از مصادیق مهم حقوق بشر می باشد، به عبارت دقیق تر حریم خصوصی را میتوان در نسل اول حقوق بشر گنجاند. اسناد بین المللی حقوق بشری مثل اعلامیه جهانی حقوق بشر، کنوانسیون اروپایی حمایت از حقوق بشر و آزادیهای بنیادین- میثاقین (میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی) و اعلامیه اسلامی حقوق بشر به غیرقابل تعرض بودن آن اشاره دارند. شیوه ای که در نظامهای حقوقی مختلف این امر را در خود اعمال کردهاند با یکدیگر کاملا متفاوت است. متاسفانه در ایران علی رغم وجود مبانی جدی و کافی حقوقی برای حمایت از حق حریم خصوصی تاکنون قانون جامعی به تصویب نرسیده است و این حق در ایران نیازمند تحولی عظیم است. منابع مسئولیت مدنی ناشی از نقض حریم خصوصی را میتوان در قرآن و سنت مشاهده کرد اما به صراحت نمی توان گفت قانونی جامعه وجود دارد که می تواند انواع حریم خصوصی و موارد نقض آن و شیوه های جبران خسارت آن را در آن یافت. چون اکثر زیانهای وارد بر حیثیت افراد و اشخاص بوده و به نوعی زیان معنوی است جبران آن بدون وجود قوانین جامع و کامل مشکل می نماید.

حریم خصوصی, حقوق موضوعه, اسناد بین المللی