لیلی صالحی - مرکز تحقیقات بهداشت، ایمنی و محیط و گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت (HSE)،دانشگاه علوم پزشکی البرز، کرج، ایر ان
فریبرز پالیزبان - گروه آموزش پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران

مقدمه: تعویق انداختن وظایف آموزشی اهمال کاری تحصیلی نامیده می شود و به احساس عدم کفایت آموزشی، فرسودگی آموزشی گفته می شود. اهمال کاری تحصیلی و فرسودگی آموزشی با عملکرد نامناسب آموزشی همراه می باشند. این مطالعه مقطعی با هدف تعیین وضعیت اهمال کاری تحصیلی و فرسودگی و پیش بینی کننده ها ی آن در دانشجویان علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی ایران به انجام رسید.روش کار: این مطالعه بر روی ۱۹۸ دانشجو به روش سرشماری صورت گرفت. ابزار گرد آوری داده ها مشتمل بر مشخصه های جمعیت شناختی، ابزار اهمال کاری تحصیلی سولومون و اثبلوم و پرسشنامه فرسودگی آموزشی ماسلاخ بود. داده ها با استفاده از آزمون های آماریt.test ،ANOVA ، پیرسون کرولیشن و آنالیز رگرسیون خطی به کمک نرم افزارSPSS(۱۹)  مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت و مقدار ۰۵/۰ > P به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.نتایج: میانگین و انحراف معیار اهمال کاری تحصیلی۷۳/۱۱ ± ۷۹/۵۵ و فرسودگی آموزشی۳۶/۱۶ ± ۲۵/۵۲ بود. آزمون پیرسون همبستگی مثبت و معناداری بین فرسودگی آموزشی و اهمال کاری تحصیلی نشان داد (۰۱/۰P< ). دانشجویان رشته کاردرمانی نسبت به دانشجویان سایر علوم توانبخشی از فرسودگی آموزشی بیشتری رنج می بردند ( ۰۰۲/۰ = P ، ۳۷۲/۵ = F ). رشته تحصیلی و اهمال کاری تحصیلی از عوامل پیش بینی کننده فرسودگی آموزشی بودند ( ۰۰۱/۰>P). این دو مولفه ۴۳/۵۱ درصد فرسودگی آموزشی در میان رشته های علوم توانبخشی تبیین می کردند.نتیجه گیری: اهمال کاری تحصیلی و رشته تحصیلی از عوامل پیش بینی کننده فرسودگی آموزشی بودند. دانشجویان کاردرمانی بیشترین مقدار فرسودگی آموزشی را داشتند. جهت کنترل فرسودگی آموزشی، انجام برنامه های مداخلاتی مناسب با توجه به رشته تحصیلی و مقدار اهمال کاری تحصیلی توصیه می گردد.

اهمال کاری تحصیلی, فرسودگی آموزشی, علوم توانبخشی