هادی رهاننده - گروه گیاه پزشکی دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد رشت، رشت، ایران
عزت اله صداقت فر - گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، اراک، ایران

در سال های اخیر به­علت استفاده بی­رویه از روش های شیمیایی و مقاوم شدن بیمارگر­ها به آن، استفاده از گیاهان دارویی برای بازدارندگی از فعالیت بیمارگر­ها رونق یافته است. این مطالعه با هدف بررسی اثر ضد قارچی عصاره چای سبز، Camellia sinensis، با استفاده از حلال های آبی، اتانولی و متانولی علیه هشت گونه قارچ بیماری­زای گیاهی شامل Rhizoctonia solani،R. oryzae-sativa ، Sclerotium rolfsii، Macrophomina phaseolina،Fusarium solani ، Sclerotinia sclerotiorum، F. oxysporum و F. sporotrichioides انجام شد. عصاره ­های چای سبز، با استفاده از روش اختلاط عصاره در محیط کشت PDA در غلظت های ppm۱۰، ppm۱۰۰ و ppm۱۰۰۰ تهیه شدند. نتایج آزمون­ های عصاره چای سبز نشان داد، عصاره آبی چای بیشترین تاثیر بازدارندگی از رشد رویشی را روی قارچ M. phaseolina در سطح ظرف پتری در غلظت­ های ppm۱۰۰ و ppm۱۰۰۰ به ترتیب با ۲/۳۵% و ۷۵/۴۶% و S. sclerotiorum در غلظت ppm۱۰۰۰ به میزان ۱۱/۳۶% داشت. عصاره متانولی نیز بیشترین تاثیر بازدارندگی از رشد قارچ را روی دو قارچ فوق­ الذکر در غلظت ppm۱۰۰۰ به ترتیب به میزان ۱۲/%۳۵ و ۴۵% داشت. عصاره اتانولی بیشترین تاثیر بازدارندگی از رشد رویشی قارچ را روی طیف بیشتری از قارچ ­ها شامل ۵ جدایه قارچی S. sclerotiorum، F. oxysporum، F. solani، F. sporotrichioides و M. phaseolina به ترتیب به میزان ۵/%۴۱، ۶/%۴۳، ۵/%۴۴، ۱۶/%۴۵ و ۶۶/۴۸% بازدارندگی درون شیشه ­ای نشان داد. این نتایج نشان داد تاثیر عصاره چای سبز بر اساس حلال، غلظت و جدایه قارچی متفاوت می ­باشد.

عصاره, چای سبز, ضد قارچ, حلال آبی, Camellia sinensis