محمدعلی احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف
علیرضا دهقانی تفتی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف

محدودیت منابع آب همچون بسیاری از منابع دیگر که ناشی از رشد چشمگیر و بی سابقه جمعیت جهانی و تاثیرات سوء ناشی از مداخله انسان بر این منابع ارزشمند می باشد؛ موجب پیدایش فناوری شیرین سازی آب دریا به وسیله روش های مختلفی همچون روش های حرارتی، روش های غشایی و روش های خورشیدی به عنوان روش های جایگزین تولید آب شدند و در چند دهه گذشته و با رشد تکنولوژی از سوی کشورها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفتند. در این مقاله به بررسی اثرات زیست محیطی شیرین سازی آب دریای خزر که با روش اسمز معکوس و در حجم سالانه 500 میلیون متر مکعب طی مراحل 4 گانه ی 1)تجزیه و تحلیل منبع آثار، 2)تجزیه و تحلیل اکو سیستم متاثر از آثار، 3)پیدا کردن رابطه ای بین منبع و هدف آثار، 4)توصیه هایی برای کاهش اثرات و پایداری روش ها و اقدامات جهت حفظ محیط زیست پرداخته شده است. و در انتها با توجه به حجم پساب 1000 میلیون متر مکعب در سال با غلظت نمک 20 گرم لیتر و چگالی 1020 گرم بر لیتر توصیه هایی برای کاهش عواقب زیست محیطی آن، از جمله طراحی حوض های ته نشینی، انتقال به دریا از طریق مجراهای مختلف و پیش تصفیه پساب خروجی داده شده است.

ارزیابی زیست محیطی، شیرین سازی آب دریا خزر، نمک زدایی، انرژی