علی زاهدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران-محیط زیست دانشکده محیط زیست د
مدار حرفوش - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران-محیط زیست دانشکده محیط زیست د
نوشین خزاعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی محیط زیست دانشکده محیط زیست دان
مژده سروش - دانش آموخته کارشناسی ارشد ارزیابی محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد

ترکیبات غیر آلی آرسنیک در گروه مواد سرطانزا برای انسان طبقه بندی می شود. با توجه به مشکلات و مضرات ناشی از آرسنیک، و وجود آن در آب آشامیدنی حذف آن از آب های آشامیدنی و رساندن به حد استاندارد یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. با توجه به مشکلات ناشی از منعقد کننده های مصنوعی بر سلامت انسان این مطالعه به عنوان راهکاری نوین امکان سنجی استفاده از آب دریا را به عنوان منعقد کننده طبیعی را مورد بررسی قرار داده است. به علت آنکه آرسنیک در آبهای طبیعی به دو صورت آرسنیت (یون 5 ظرفیتی) و آرسنات (یون 3 ظرفیتی) وجود دارد هر دو این اشکال در غلظت 500 میکروگرم در لیتر در شوری های مختلف3/0، 45/0، 7/0 و 1 درصد در دو سری آزمایش لخته سازی طبیعی (آکواریوم) و مکانیکی (جار تست) مورد مطالعه واقع شده است. نتایج نشان داد که آرسنات رفتار متفاوتی در فرآیند لخته سازی دارد به طوری که بیشترین حذف آن در آزمایش جار تست بیش از 99 درصد در شوری3/0 درصد بوده اما در لخته سازی طبیعی و بدون اختلاط مکانیکی هیچ گونه حذفی مشاهده نشده است. همچنین حداکثر حذف آرسنیت در آکواریم و جار تست به ترتیب برابر با 83/10 و 46/7 درصد می باشد. در مجموع آب دریا می تواند به عنوان منعقد کننده طبیعی روش موثری برای حذف آرسنات باشد.

منعقد کننده طبیعی، حذف آرسنیک، آب دریا، تصفیه آب، لخته سازی