علی زاهدی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران-محیط زیست دانشکده محیط زیست د
مدار حرفوش - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران-محیط زیست دانشکده محیط زیست د
نوشین خزاعی - دانش آموخته کارشناسی ارشد برنامه ریزی محیط زیست دانشکده محیط زیست دان
مژده سروش - دانش آموخته کارشناسی ارشد ارزیابی محیط زیست دانشگاه آزاد اسلامی واحد

ترکیبات غیر آلی آرسنیک در گروه مواد سرطانزا برای انسان طبقه بندی می شود. با توجه به مشکلات و مضرات ناشی از آرسنیک ، و وجود آن در آب آشامیدنی حذف آن از آب های آشامیدنی و رساندن به حد استاندارد یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. گزارشاتی در خصوص حضور آرسنیک در بعضی مناطق جهانی از جمله ایران (بخشهای از استان آذربایجان شرقی و غربی و کردستان) و عوارض بهداشتی مربوطه به آن غلظتهای بالای آرسنیک که در آبهای زیر زمینی این مناطق مشاهده شده است، فلذا این تحقیق به جدا سازی آرسنیک از آب با استفاده از روش های لخته سازی مصنوعی با کلروفریک و به عنوان یک راهکار جهت حل معضلات ناشی از آن می پردازد. به علت آنکه آرسنیک در آبهای طبیعی به دو صورت آرسنیت (یون 5 ظرفیتی) و آرسنات (یون 3 ظرفیتی) وجود دارد هر دو این اشکال در چهار غلظت مختلف 100 ، 300 ، 500 و 1000 میکروگرم در لیتر و با چهار دز 5 ، 10 ، 20 ، 30 میلی گرم در لیتر از ماده منعقد کنند به منظور آمدن فرآیند لخته سازی مصنوعی با استفاده از آزمایش جار تست انجام شده است. بیشترین در صد حذف آرسنیت و آرسنات در غلظت ورودی 100 میکروگرم در لیتر با غلظت منعقد کننده کلرورفریک در دز 30 میلی گرم در لیتر به دست آمده که به ترتیب حدوداً برابر77 و89 در صد بوده است. همچنین حذف آرسنیت و آرسنات در غلظت های ورودی 100 ، 300 ، 500 و 1000 میکروگرم در لیتر روندی صعودی با افزایش ماده منعقد کننده کلرورفریک داشته است.

حذف آرسنیک، فرآیند انعقاد و لخته سازی، منعقد کننده مصنوعی، کلروفریک، آب شرب