مریم کوشکی جهرمی
محمد علی آتش سودا - دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا
سید محسن ساجدی راد - استادیار گروه زبان وادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا، ایران

یکی از ویژگی های غزل عارفانه استفاده از زبان رمزی است. در این میان اصطلاحات مربوط به میخانه و باده نوشی جایگاه ویژه ای دارد. برخی از این اصطلاحات، در دل خود اشارت و معانی نهانی دارند که درک معنای مورد نظر شاعر منوط به رمزگشایی از آنهاست. راح، صهبا و مل هر سه از جمله واژگان میخانه ای می باشد که در این مقاله به بررسی آن ها پرداخته شده است. بنابر نتایج به دست آمده کارکرد اصلی این سه اصطلاح در تبیین مفهوم بی خودی و رهایی از تعلقات هستی و نهایتا نیل عارف به نیستی است.

سنایی؛ مولوی؛ حافظ؛ راح؛ صهبا و مل