CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

مقایسه سطح تستوسترون، دهیدرواپی آندرسترون سولفات و شاخص های تن سنجی بین بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مصرف کننده متفورمین و سیپروترون کامپاند

عنوان مقاله: مقایسه سطح تستوسترون، دهیدرواپی آندرسترون سولفات و شاخص های تن سنجی بین بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک مصرف کننده متفورمین و سیپروترون کامپاند
شناسه ملی مقاله: JR_IJOGI-26-4_007
منتشر شده در در سال 1402
مشخصات نویسندگان مقاله:

مینا محسنی شوشتری - دانشجوی پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران.
مهشید نقاش پور - استادیار گروه علوم تغذیه، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران.
فیروزه نیازوند - استادیار گروه علوم تشریحی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران.
ناصر کامیاری - استادیار گروه آمار حیاتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران.
نازیلا زندی - استادیار گروه زنان و مامایی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی آبادان، آبادان، ایران.

خلاصه مقاله:
مقدمه: سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS) با هیپرآندروژنیسم و چاقی ارتباط دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه سطح تستوسترون، دهیدرواپی آندرسترون سولفات و شاخص­ های تن­ سنجی بین بیماران مبتلا به PCOS مصرف کننده متفورمین و سیپروترون کامپاند انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی- تحلیلی در سال ۱۴۰۱ با مرور مستندات پزشکی شامل سن، شاخص توده بدنی (BMI)، محیط دور کمر (WC)، نسبت دور کمر به دور باسن (WHR)، نسبت دور کمر به قد (WHtR)، سطح سرمی تستوسترون و دی هیدروکسی اپی آندرسترون سولفات قبل و بعد از مصرف دارو به مدت ۳ ماه انجام شد. ۲۲۰ شرکت کننده در ۴ گروه ۵۵ نفره: ۱) مصرف کننده متفورمین ۵۰۰ میلی گرم روزانه، ۲) مصرف کننده سیپروترون کامپاند ۲ میلی گرم روزانه، ۳) مصرف کننده همزمان متفورمین و سیپروترون کامپاند به طور همزمان و ۴) شرکت کنندگان فاقد PCOS به عنوان کنترل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل­ داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ۲۵) و آزمون های تی زوجی و آنووا انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی­ دار در نظر گرفته شد. یافته ­ها: قبل از مداخله، میانگین سطوح سرمی تستوسترون و دی هیدروکسی اپی آندروسترون سولفات در گروه های مداخله به طور معنی داری بالاتر از گروه کنترل فاقد PCOS بود (به ترتیب ۰۰۱/۰>p و ۰۰۵/۰=p) که پس از مداخله این اختلاف معنی دار نبود (به ترتیب ۱۱۱/۰=p و ۴۲۳/۰=p). علاوه بر این، مصرف متفورمین به­ تنهایی باعث افزایش BMI (۰۰۱/۰=p) و WC (۰۰۱/۰=p) و کاهش WHtR (۰۲۶/۰=p) نسبت به گروه کنترل شد. مصرف همزمان داروهای متفورمین و سیپروترون کامپاند با کاهش میانگین WC در مقایسه با گروه کنترل همراه بود (۰۰۱/۰=p). نتیجه ­گیری: مصرف متفورمین و سیپروترون کامپاند به­ تنهایی یا به­ طور همزمان، اثری بر سطح سرمی آندروژن ها ندارد. تجویز همزمان متفورمین و سیپروترون کامپاند در PCOS ممکن است چاقی شکمی را در بیماران PCOS کاهش دهد.

کلمات کلیدی:
تستوسترون, سندرم تخمدان پلی کیستیک, سیپروترون استات, متفورمین, BMI

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1703979/