فاطمه رنجبر - استاد گروه روان پزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
فرزاد موذنی - پزشک عمومی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
محمد عبدی - مربی گروه مراقبت های ویژه و اورژانس، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی زنجان، زنجان، ایران.
حسن خشنو - مربی گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی بندرعباس، دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان، هرمزگان، ایران.
المیرا خادمی - کارشناس پرستاری، دانشکده پرستاری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مراغه، مراغه، ایران.
شاهرخ امیری - استاد گروه روان پزشکی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
منیژه سیاح ملی - استاد گروه زنان و زایمان، مرکز تحقیقات سلامت باروری زنان، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.
قادر درگاهی عباس آباد - کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات علوم رفتاری و اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تبریز، تبریز، ایران.

مقدمه: سندرم تخمدان پلی­کیستیک، یک اختلال شایع اندوکرینی در زنان سنین باروری است. این سندرم ممکن است با تاثیر بر عملکرد شناختی، حافظه فضایی زنان مبتلا را مختل کند، لذا مطالعه حاضر با هدف ارزیابی حافظه فضایی در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی همبستگی در سال۱۳۹۲ با مشارکت ۵۰ زن مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک و ۵۰ زن غیرمبتلا به این سندرم از بین زنان مراجعه کننده به کلینیک­های تخصصی زنان و مامایی شهر تبریز انجام شد. جهت تشخیص سندروم پلی کیستیک از معیار PCO و جهت بررسی حافظه فضایی از آزمون کامپیوتری Spatial Working Memory برای هر فرد استفاده شد. سپس نتایج نمره حافظه فضایی دو گروه در نرم افزار SPSS۲۱ با استفاده از آزمون های تی مستقل، کی دو و همبستگی پیرسون مورد تجزیه تحلیل و مقایسه قرار گرفتند. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین نمرات مربوط به آزمون حافظه فضایی در گروه مورد و شاهد برابر ۸۸/۰±۵۲/۰ و ۰۶/۰±۳۹/۰ بود. تفاوت عملکرد شناختی بین دو گروه مورد و شاهد در زمینه حافظه فضایی از نظر آماری معنی دار بود (۰۰۰۱/۰>p) و زنان مبتلا به این سندرم عملکرد بهتری در مقایسه با گروه غیرمبتلا داشتند. همچنین نمرات حافظه فضایی با سن ارتباط معنی داری داشت (۰۰۲/۰=p)، اما با سطح تحصیلات (۹۹/۰=p) و شاخص توده بدنی (۳۸/۰=p) ارتباط معنی داری نداشت. نتیجه گیری: بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک حافطه فضایی بهتری داشتند، اما چون این قابلیت از یک فرآیند پاتولوژیک منشا می­گیرد، مبین بهتر شدن کلی عملکرد شناختی نمی باشد، بنابراین پایش همه جانبه این بیماران و احتمال ایجاد عوارض بیماری ضرورت پیدا می­کند.

اختلال عملکرد شناختی, حافظه فضایی, سندرم تخمدان پلی کیستیک