صدیقه درستی - علوم انسانی
مجتبی صفرعلیزاد  ه
شهریار حسن زاد  ه

میرزا عبد الرحیم شروانی متخلص به حزین، از شاعران توانمند  اواخر سلطنت زند یه و قاجاریه، و از خانواد ه وصال شیرازی است. وی د ر افکار و سبک اشعارش تحت تاثیر شیخ بهاءالد ین محمد  عاملی مشهور به شیخ بهائی بود ه است و خود  شاعر وجه تسمیه این اثر را از نان و حلوای شیخ بهائی و به اقتفا از آن معرفی می کند . مثنوی صفاءالقلوب حاوی مطالبی د ر مذمت جهان ناپاید ار و صفات ناپسند ید ه بشری، عشق زمینی و عشق آسمانی و مطالب تربیتی و ارشاد ی و اخلاقی است. این نسخه خطی منحصر به فرد  است و به خط نستعلیق، به شماره ۳۰۰۶ د ر کتابخانه ملی تبریز ثبت شد ه است. این نسخه شامل سی مثنوی د ر بحر رمل، به همراه یازد ه حکایت آموزند ه و د و قطعه اد بی د ر بحر عروضی رمل مثمن محذوف و بحر هزج مسد س محذوف است. این مقاله بر آن است تا ضمن معرفی عبد الرحیم شروانی، سبک نگارشی اثر و رسم الخط و همچنین محتوا و ساختار اشعار آن را از زاویه زبانی و اد بی و فکری مورد  تحلیل و بررسی قرار د هد .

میرزاعبد الرحیم شروانی، صفاءالقلوب، سبک شناسی، ویژگی های اد بی