سیدعلی حسینی پناه - کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
صدیقه بهرامی کهش نژاد - کارشناسی دبیری علوم تجربی، دانشگاه آزاد واحد دزفول
محسن کاظمی - کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی، دانشگاه بوعلی سینا همدان
پیمانه صالحی باوادی - کارشناسی آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز

هدف از پژوهش حاضر بررسی راهکارهای افزایش مسئولیت در دانش آموزان بود. مسئولیت پذیری یک ویژگی اکتسابی است که والدین نقش مهمی در تقویت آن خواهند داشت. والدین نه تنها میتوانند الگویی مهم در این زمینهباشند، بلکه میتوانند تدابیری را نیز در زمینه افزایش مسئولیت پذیری در کودکان بیاندیشند. در این راستا که در بخشبعدی بیشتر درباره آن صحبت خواهیم کرد، شناخت روحیات کودک نقش مهمی خواهد داشت و سپردن کارها به کودکان میبایست به دور از هر گونه تحمیل یا کنایهای باشد. کودکان خیلی کوچکتر از آن هستند که بخواهند درکی از مسئولیت پذیری داشته باشند. اما میتوان با سپردن کارهای ساده، این خصیصه را در آنها شکل داد یا آن را پررنگتر کرد. درواقع اولین جرقه های مسئولیت پذیری را معمولا میتوان در سنین ۷ یا ۸ سالگی در کودکان مشاهدهکرد. البته باید به یاد داشته باشید که والدین میتوانند بین سنین ۳ تا ۵ سالگی نیز این قابلیت را تقویت کنند. بهعنوانمثال آنها میتوانند تمیز کردن اتاق را به کودک نشان دهند و یا با همکاری وی کاری را انجام دهند.پرورش کودکانی مسئولیت پذیر از خواسته های همه والدین در تربیت فرزندان است. درواقع مسئولیت پذیری باعث خواهد شد که فرددر بزرگسالی نیز بتواند مسئولیت کارهای خود را بر عهده بگیرد، فردی مستقل باشد و بتواند شکستها و موفقیتهایش را نیز بپذیرد. از طرفی کودکان مسئولیت پذیر امکان رشد بهتری در اجتماع خواهند داشت. همچنین آنها بهتر میتوانند از خود مراقبت کنند. برای افزایش مسئولیت پذیری در کودکان میتوان با سادهترین راهکارها آن را آغاز کرد و در مرحله اول میبایست پدر و مادر مسئولیت کارهای خود را بپذیرند. درواقع والدین مسئولیت پذیر میتوانند در پرورش کودکان مسئولیت پذیر موفقتر باشند. اما میبایست راهکارهایی را نیز برای تشویق در زمینهافزایش مسئولیت پذیری در کودکان در پیش گرفت.

راهکارها، افزایش مسئولیت، دانش آموزان، مقطع ابتدایی.