آناهیتا گنجی - کارشناسی ارشد علوم تربیتی، آموزگار دبستان دخترانه سما آزادشهر.

مهم ترین و ملموس ترین ابزار ارتباطی دانش آموز با محیط پیرامونش گفتار و زبان می باشد که ممکن است در طول رشد و تکامل کودک دچار اختلال شود. لکنت زبان مشکلی گفتاری حرکتی است که به دلایل ناشناخته ای به وجود می آید و علت دقیق و مشخصی ندارد. می توان گفت که تربیت بد، اضطراب، کم هوشی و... در بروزآن تاثیر ندارد. فردی که لکنت زبان دارد در بیان اصوات، هجاها و یا کلمات، دچارگیر، کشش و تکرار می شود.لکنت زبان معمولا با حرکات بدنی مانند تکان دادن دست، سر، گردن و.... همراه است. پژوهش حاضر با هدفبررسی روانشناسی اصلاح و بهبود روحیه در دانش آموزان دارای لکنت زبان انجام شده و از طریق مباحثه، مشاوره و روان درمانی با مشکل بهتر آشنا شده و در جهت رفع آن کوشش شد. نتایج تحقیق نشان داد که گر چه لکنت یک مشکل مزمن است ولی یک مبارزه مستمر نیز است. والدین، مربیان ونزدیکان دانش آموز به محض ملاحظه لکنت زبان، بهتر است با اتخاذ روشهای مناسب در صدد بهبود او برآیند واجازه ندهند لکنت در دانش آموز سالها طول بکشد. کودکان دارای لکنت زبان واکنش های عاطفی منفی بیشتری نسبت به کودکان بدون لکنت زبان از خود نشان می دهند. همچنین وجود لکنت زبان موجب مشکلات اجتماعی، واکنش به لکنت زبان، مشکلات ارتباطی در ارتباطات روزانه و کاهش کیفیت زندگی فرد مبتلا موجب پیدایش مشکلاتی برای اعضایخانواده او می گردد. در نهایت والدین این دانش آموز در مقایسه با والدین دانش آموزان بدون مشکلات گفتاریکیفیت زندگی پایینی خواهند داشت.

اصلاح و بهبود روحیه، لکنت زبان، دانش آموزان.