علی داردان - دانشگاه صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران

در این پژوهش به دنبال این هستیم که نقش و تاثیر برنامه های آموزشی تلویزیون تعاملی، بر میزان یادگیری و اشتیاقتحصیلی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی در درس ریاضی، مورد بررسی و سنجش قرار دهیم. روش اجرای پژوهشحاضر، پژوهش نیمه آزمایشی )شبه آزمایشی( و به منظور حذف تاثیر پیش آزمون در حساس کردن دانش آموزان نسبت به متغیرهای آزمایش، از طرح چهار گروهی سالومون استفاده شد. جامعه آماری، شامل همه دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی در منطقه ۱۵ آموزش و پرورش شهر تهران در نیم سال اول تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۲ بوده است که در مدارس دولتی آموزش و پرورش این منطقه، به تحصیل اشتغال داشتند. طی روش نمونه گیری به صورت نمونه تصادفی خوشه ای دو مرحله ای، چهار کالس از دو مدرسه، انتخاب شدند و حجم کل نمونه، ۹۵ دانش آموز بود. فرضیه های این پژوهش، عبارت بودند از: )۱ استفاده از تلویزیون آموزشی تعاملی، بر یادگیری دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی دردرس ریاضی، تاثیر مثبت و معناداری دارد. )۲ استفاده از تلویزیون آموزشی تعاملی، بر اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پسرپایه پنجم ابتدایی در درس ریاضی، تاثیر مثبت و معناداری دارد. بعد از جمع آوری داده ها، ابتدا با استفاده از آزمون آماری T به مقایسه میانگینها و از طریق آزمون لوین، به بررسی همگنی واریانس نمرات پرداخته شد؛ سپس، برای بررسی فرضیه های پژوهش، از آزمون آماری تحلیل کواریانس، استفاده گردید. نتیجه به دست آمده در رابطه با تحلیلکواریانس انجام شده در زمینه استفاده از تلویزیون آموزشی تعاملی در مقایسه با روش تدریس سنتی، بر میزان یادگیری)متغیر وابسته اول( و اشتیاق تحصیلی )متغیر وابسته دوم( در درس ریاضی، در هر چهار گروه آزمایش و کنترل، نشانداد که دو گروه آزمایش اول و آزمایش دوم، در مقایسه با دو گروه کنترل اول و کنترل دوم، نمرات باالتری را در هر دو آزمون یادگیری مفاهیم ریاضی محقق ساخته و آزمون اشتیاق تحصیلی به دست آوردند. به عبارت دیگر، استفاده ازتلویزیون آموزشی تعاملی، بر یادگیری و اشتیاق تحصیلی دانش آموزان پسر پایه پنجم ابتدایی در درس ریاضی، تاثیرمثبت و معناداری دارد؛ لذا هر دو فرضیه این پژوهش، تاییدگردید.

تلویزیون آموزشی، رسانه های تعاملی، آموزش ابتدایی، یادگیری ریاضی، اشتیاق تحصیلی.