بهناز حیدرزاده - آموزگار ابتدایی، آموزش وپرورش شهرستان شوط، ارومیه، ایران.

این پژوهش باهدف بررسی نقش آموزش ارتقای سلامت بر کیفیت زندگی دانش آموزان مقطع ابتدایی استان آذربایجان غربی(شهرستان شوط) انجام شده است. روش مطالعه حاضر از نوع یک بررسی توصیفی - تحلیلی بود است و جامعه آماری آن دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که از بین آنها ۴۰۰ نفر به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه مساوی تجربی و شاهد قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ۵۲ آیتمی شیوه زندگی ارتقادهنده سلامت واکر و پندر شامل ۶ بعد از شیوه زندگی بود که توسط هر دو گروه تکمیل گردید، سپس به گروه تجربی آموزشهایی در رابطه با ابعاد کیفیت زندگی در سه جلسه به همراه دفترچه آموزشی داده شد و ۳ ماه بعدمجددا۰ پرسشنامه توسط هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و آنالیز واریانس تجزیهوتحلیل گردید. نتایج میانگین نمرات ابعاد شیوه زندگی گروه تجربی بعد از آموزش در ابعاد تغذیه (۲۸/۵±۴)، رشد معنوی((۲۹/۵±۴/۴، مسوولیت در قبال سلامتی((۲۲/۱±۸/۴، ارتباط بین فردی((۲۷/۵±۳/۶، اداره استرس (۲۵/۵±۴/۳) و فعالیت فیزیکی((۲۹/۵±۲/۶ نسبت به گروه شاهد به ترتیب با مقادیر (۲۱/۵±۴ ) و (۲۳/۵±۴/۴) و (۲۱/۱±۸/۴)، (۲۲/۵±۳/۶)، ( (۲۴/۵±۴/۳، (۲۳/۵±۲/۶) تفاوت آماری معناداری وجود دارد. بنا بر یافته های تحقیق به این نتیجه میرسیم که آموزش نقش اساسی را در ارتقای سلامت و کیفیت زندگی ایفا میکند که بایستی تدابیر لازم درزمینه های آموزشی در مدارس ایجاد شود.

آموزش، ارتقای سلامت، کیفیت زندگی، دانش آموزان