احسان پارسه

آغاز رشد آفرینندگی و خلاقیت در کودکان، در سنین آمادگی و پیش از دبستان است. در این سن، فعالیت کودک نسبت به دوران خردسالی تغییر مییابد و روابط جدیدی میان تفکر و عمل وی پدید می آید و احساس نشاط و سرزندگی بعد از بازی میتواند راهگشای حل بسیاری از مشکلات باشد. بازی با گشودن مسیری نو در یادگیری میتواند نقش بارزی در بهبود زندگی ایفا کند و در کمک به معلمان برای مدیریت بهتر کلاس، راندمان آموزشی را نیز افزایش دهد. بازی در رشد آفرینندگی نقش فعالی دارد و موجب حرکت و به کارگیری ذهن در کسب تجربه و حل مساله میشود. برانگیختن ذوق و علاقه شاگرد به وسیله بازی، تفکر همگرا را در ذهن سبب میشود. معلم در انتخاب بازی باید دقت لازم را داشته باشد تا آن را با توجه به سطح آگاهی و مهارت شاگرد و منطبق با موضوع درس انتخاب کند، زیرا شاگرد زمانی اعتماد به نفس الزم را داراست که مهارت کافی را به دست آورده باشد. بازیهای آموزشی برای کمک به افراد در درک مفاهیم، یادگیری دانش و توسعه مهارتهای حل مساله در حین بازی طراحی شده اند.در این مقاله با روش توصیفی و تحلیلی ؛ پس از بررسی اهمیت و ضرورت بازی در برنامه ی درسی مدارس و پرداختن به اهمیت بکارگیری از بازی متناسب؛ به بررسی بازی های گروهی پرداخته شده است. تاثیر بازی های گروهی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مورد بررسی قرار گرفته است.

بازی ، بازی های گروهی ، عملکرد تحصیلی ، آموزش و پرورش ، دانش آموزان