ابوالفضل شیرکوند - دانشجوی کارشناسی ارشد ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا
مهدی رسولی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا
سروه احمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین-پیشوا

مسئله غذا و امنیت غذایی یکی از مهم ترین و اساسی ترین مشکلات دوران اکنون و آینده است. امنیت غذایی به معنای دسترسی مستمرتمام مردم یک جامعه در تمام اوقات به غذایی کافی به منظور یک زندگی سالم و فعال است. توسعه کشاورزی در چارچوب توسعه ملی یک کشور مورد بحث قرار می گیرد و به عنوان یک بخش اقتصادی مهم نقش حیاتی در توسعه ملی ایفا می نماید برنامه ریزی در نظام ترویج کشاورزی برای توسعه نظام مند و متعادل آن در راستای دست یابی به امنیت غذایی نیازمند شناسایی، تبیین و ارایه ی راهبردهای سازگار با محیط درونی و بیرونی این نظام است. دستیابی به عرضه با ثبات مواد غذایی و تامین امنیت غذایی جامعه یکی از مهم ترین اولویت های راهبردی ملی است. نا امنی غذایی و گرسنگی می تواند علاوه بر اثرات نامطلوب بر سلامت جسمی، آثار سوء اجتماعی و روانی نیز به همراه داشته باشد. بنابراین تامین امنیت غذایی و مقابله با نا امنی غذایی و گرسنگی درجامعه باید به عنوان یکی از اهداف کلان برنامه ریزی های توسعه اقتصادی و اجتماعی باشد. در این میان سرمایه گذاری در آموزش و ترویج کشاورزی و پرورش نیروی انسانی یکی از راه های اساسی رشد و توسعه جوامع به شمار می رود. به عبارتی نیروی انسانی که محور پیشرفت و توسعه است، تنها در سایه آموزش و ترویج نقش ایفا می کند. هدف اصلی این تحقیق بررسی نقش ترویج و آموزش کشاورزی در امنیت غذاییو شناسایی، تبیین و ارایه ی راهبردهایی در جهت بهبود عملکرد نظام ترویج برای دست یابی به امنیت غذایی است. امنیت غذایی وقتی تحقق می یابد که تمامی مردم همواره به غذای کافی، سالم و مقوی از نظر کمی و کیفی دسترسی داشته باشند.نتایج حاصل از تحقیقات نشان می دهد که هرچند افزایش درآمد لازمه بهتر غذا خوردن است. ولی فقر زدایی به تنهایی جواب حل مشکل سوء تغذیه نیست. بنابراین ترویج کشاورزی ضامن پایداری توسعه کشاورزی و تامین امنیت غذایی است.

ترویج و آموزش کشاورزی، امنیت غذایی، بهبود عملکرد ترویج