بررسی معایب کاربرد بادگیر در تهویه طبیعی بناهای معاصر و پیشنهاد سیستم جایگزین

از خلاقانه ترین روشهای تهویه سرمایشی غیرمستقیم در مناطق مرکزی ایران، بادگیر می باشد که نشانه ای شاخص در معماری کویری ایران محسوب می گردد. این تحقیق، برای نخستین بار به بررسی محدودیتها و نقاط ضعف بادگیر، به عنوان یک سیستم تهویه طبیعی غیرمستقیم، می پردازد. بخشی از آنها، به کمک نظرسنجی از کاربران بررسی شده اند و بخشی دیگر، محدودیتهای ناشی از کاربرد بادگیر در الگوی معماریفضا را شامل می گردد. سپس، با مقایسه آن با سیستمهای دوبرجی معاصر و بررسی محدودیت هر یک بر الگوی معماری فضای اصلی، روش بهینه ای پیشنهاد گردیده که بتواند از یکسو معایب بادگیر راپوشش دهد و از سوی دیگر به عنوان راهکاری اجرایی درجهت تهویه طبیعی بناهای امروزی، دراقلیم مناطق مرکزی ایران استفاده گردد. روش تحقیق، توصیفی- تحلیلی می باشد. در این روش 24 نمونه ازبناهای تاریخی یزد که توسط بادگیر تهویه طبیعی می شوند، در کنار نمونه های معاصر که توسط سیستمهای دوبرجی تهویه می شوند، مورد بررسی کیفی قرار گرفته اند.نتایج حاصل از این تحقیق، راهگشای یافتن الگوی بهینه تهویه طبیعی غیرمستقیم در معماری کویری ایران، با توجه به مشخصات کالبدی بنا و کاربری آن می باشد. مرحله بعدی این تحقیق، شامل بررسی کمی سیستم پیشنهادی به کمک نرم افزارهای تحلیلی نظیر فلوئنت خواهد بود.

Keywords:

بادگیر , برج دمش , تهویه طبیعی , حوزه نفوذ