سیاوش شیخعلیزاده - استاد، دکترای روانشناسی تربیتی،دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
سعیده اکبری - کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی،انشگاه شهید مدنی آذربایجان
مهدی دوستی - کارشناسی ارشد، روانشناسی تربیتی،انشگاه شهید مدنی آذربایجان

این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی با روش پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دبیران زن و مرد دوره متوسطه شهر میانه بوده و شامل ۶۳۰۷ نفر بوده و حجم نمونه توسط فرمول کوکران ۳۶۲ نفر برآورد گردیده اما در زمان گردآوری اطلاعات به ۳۶۷ نفر افزایش یافت. نمونه های آماری به صورت تصادفی سهمیه ای نظامدار انتخاب شدند. داده های پژوهش توسط پرسشنامه محقق ساخته در سه قسمت ویژگی های جمعیت شناختی، سنجشگر میزان بکارگیری روش های نوین تدریس و متغیرهای مستقل جمع آوری و با استفاده از نرم افزار SPSS و توسط دو آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و گروه های مستقل تجزیه و تحلیل گردید. روایی پرسشنامه ها به صورت صوری و محتوایی و پایایی ابزار توسط ضریب آلفای کرونباخ سنجش گردید که پایایی آن در تمامی ابعاد بیش از۷۴/۰بدست آمد. نتایج پژوهش نشان داد به جز مدرک تحصیلی مرتبط با دبیری، تمامی متغیرهای مستقل؛ یعنی داشتن طرح درس، گذراندن دوره های آموزش روش تدریس، مشاهده کلاس های سایر همکاران، وجود امکانات و تکنولوژی آموزشی و مساحت فیزیکی کلاس بر بکارگیری روش های نوین تدریس توسط دبیران متوسطه شهر همدان اثر دارند. همچنین نتایج جالبی نشان داد گذراندن دوره های آموزش ضمن خدمت روش های نوین تدریس تاثیر چندانی بر بکارگیری روش های نوین تدریس نداشته و این نتیجه نشانگر کیفیت پایین دوره های آموزشی مزبور بوده است.

به کارگیری، روش های نوین تدریس، تکنولوژی آموزشی.