مریم حق پناه - عضو هیات علمی گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد شیراز،دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

معماری هنر شکل دهی و سازمان دهی فضاست. فضاهایی که در شکل گیری آن ها نیازهای افراد مدنظر می باشد و مستقیما با انسان ها و روحیات و خواسته های آن ها در ارتباط است.بخش اساسی فراگیری دانش در زندگی افراد مربوط به تحصیل آن ها در مدرسه است و از این رو توجه به فضاهایی که مدت زمان زیادی از دوره کودکی و نوجوانی افراد در آن سپری میشود الزامی است.این مقاله به دنبال بررسی پژوهش های تاریخ معماری مدارس ایران و مقایسه آن ها با نمونه های معماری موفق است تا بتواند میزان تاثیری که سازماندهی فضاهای مدارس جدید در پرورش روحی دانش آموزان میگذارد را دریابدو زمینه ساز فضاهایی شود که باعث یادگیری و پویایی هرچه بیشتر دانش آموزان شود. این پژوهش بر اساس روش تحلیلی - توصیفی و مقایسه ای صورت گرفته است وگرد اوری داده ها به صورت کتابخانه ای و سپس تحلیل آن ها با استناد به اسناد و داده های تاریخی پرداخته است. پیشنهاد می شود در ایران نیز روند آموزش تعاملی مورد توجه قرارگیرد ومعماری فضا های آموزشی با معیار های آموزشی نوین سازگار شود.

سازماندهی فضا ، طراحی معماری، ، مدارس آینده ، معماری مدارس