حسن مروتی - ایران، تهران، دانشگاه تهران، دانشکده دامپزشکی، گروه علوم پایه
وحیده ریاحی - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، گروه تربیت بدنی وعلوم ورزشی، واحد بروجرد، دانشگاه آزاد اسلامی، بروجرد، ایران
امیر خسروی - استادیار گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آیتالله العظمی بروجردی (ره)

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی، استقامتی و تناوبی با شدت بالا بر مقاومت انسولینی در رت های چاق دیابتی ویستار بود. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۵۰ سر موش صحرایی چاق دیابتی و سالم (۱۶±۲۳۰ گرم) به شیوه تصادفی به ۵ گروه ۱۰ تایی ۱- کنترل (بدون تمرین ) ۲- تمرین تناوبی شدید ۳ - تمرین هوازی (استقامتی سنتی) با شدت متوسط ۴- تمرین مقاومتی متوسط ۵- تمرین مقاومتی شدید تقسیم شدند. گروه های تمرینی در برنامه تمرینات مقاومتی و هوازی۱۲ هفته ای به تعداد ۵ جلسه در هفته شرکت نموده و گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی شرکت نداشتند. انسولین سرم به روش الیزا و مطابق با استانداردهای کیت تجاری (Demeditec Diagnostic insulin) ELIZA ساخت کشور آلمان اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه، در سطح معناداری ۰۵/۰ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: نتایج حاصل نشان داد متعاقب ۱۲ هفته تمرین، انسولین سرم آزمودنی گروه های مختلف تمرینی (استقامت، مقاومتی با شدت متوسط و بالا ، اینتروال شدید) به طور معنی داری از گروه سالم کمتر (۰۰۱/۰=P) و از گروه دیابتی بیشتر (۰۰۱/۰=P) بود. نتیجه گیری: تمرینات ورزشی (استقامتی مقاومتی و اینتروال شدید) باعث افزایش سطح انسولین سرم در موش های صحرایی نر چاق دیابتی نوع ۲ می شود.

تمرین هوازی, تمرین مقاومتی, تمرینات اینتروال, انسولین سرم, دیابت